dupiate forum :: Zobacz temat

Imię: Katarzynka Dołączyła: 30 Kwi 2007

;) ....to prawda..ale na nią też trzeba trochę popracowac...nie obędzie sie bez uśmiechu dla tej drugiej osoby... :) (gdy ją widzimy) :) :) :)

Dołączyła: 10 Mar 2005 Skąd: Trachy

Wydaje mi się, że nie tylko uśmiech wystarczy aby stwierdzić że ktoś jest twoim przyjacielem lub nie, potrzeba bardzo wiele spędzonych ze sobą dni, aby poznać się od podszewki, w wieku tzw. dorosłym jest bardzo trudne gdyż każdy ma swoje życie i nie jest wstanie sie rozdwoić lub roztroić, czasem trzeba odmówić a tu już zaczynają się schody, powątpiewania itd. Ja miałam tylko dwie super koleżanki, które mnie znały a ja je prawie że jak siostry. Nawet zły humor, czy inne wybryki niczego nie były wstanie zepsuć bo się znałyśmy i wiedziałyśmy że każda z nas ma coś za uszami i wcale nas to dziwiło i nie złościło. Ale było to gdy było sie pięknym i młodym i wolnym przede wszystkim. Mimo wszystko były to (prawie)beztroskie czasy. Dostałam już tyle razy w kość od różnych ludzi, że nie jestem w stanie uwierzyć komu kolwiek w jego dobre intencje. Nawet tak bliska osoba jak mąż potrafi wykorzystać moje słabości przeciwko mnie. Ups. ale mnie wzięło. Finito na dziś ;)

Dołączyła: 15 Lut 2007

Dołączyła: 21 Sty 2006 Skąd: Gliwice

muszę przyznac ze chyba mam przyjaciółkę, w USa siedzi i nie potrzebujemy strasznie intensywnych kontaktów, żeby czasem pomyslec o sobie :)

Moga byc takie momenty w przyjazni, podobnie jak w milosci, gdy milczenie jest lepsze od slow. Bledy naszych przyjaciol moga byc oczywiste, ale dobrze jest na nie czasami przymknac oczy.
Wiekszosc ludzi traktuje przyjazn jak cos niezniszczalnego i wiecznego, cos, co przetrwa wszelkie zle traktowanie. Jest to jednak glupi i ogromny blad: przyjazn moze przeciez umrzec w chwili, gdy padnie jedno niemadre slowo. Jej istnienie wymaga odpowiednich warunkow: trzeba z nia postepowac delikatnie i z czuloscia, gdyz jest jak wrazliwa roslina, a nie jak przydrozny oset. Nie powinnismy oczekiwac, ze nasz przyjaciel bedzie doskonalszy od reszty ludzkosci.
W przyjazni wszystkie wspolne mysli, wszystkie wspolne pragnienia,wszystkie oczekiwania rodza sie i istnieja bez slow i z niewypowiedziana radoscia.
Pamietajmy ze kazdy czlowiek ma swoje slabowsci i wady i ten kto szuka przyjaciela bez wad,nigdy go nie znajdzie.Kochamy przeciez samych siebie, mimo naszych slabosci i w taki sposob powinnismy kochac wlasnie naszych przyjaciol.

Dołączył: 30 Gru 2009

Pytanie do kobiet- z innej beczki: NIe szukam tutaj rozwiązania problemu, sam sobie poradzę ale ciekami mnie wasza opinia: "mam przyjaciółkę 2 województwa dalej. Bardzo dobrze się rozumiemy. Mamy takie samo podejście do wiary i innych spraw. Jesteśmy typowym zaprzeczeniem stereotypu, że damsko męska przyjaźń kończy się w łóżku. Oboje byliśmy wolni więc czesto sie odwiedzaliśmy i wspomagaliśmy w naszych problemach sercowych lub innych dylematach. Więm że ona na poczatku żywiła wieksze uczucia do mnie, ja do niej tylko przyjaźń. Mimo tego, chciała mieć mnie za przyjaciela także. Minał rok, obiecałem jej że w lutym ją odwiedzę na dłużej. Obiecałem,że żadna dziewczyna nie zniszczy naszej przyjaźni. Jednak ja,poznałem kobiete swojego życia,która kocham. MOja przyjaciołka, spytała kiedy ją w końcu odwiedzę. Spytałem czy możemy ją odwiedzić razem, albo ja przyjadę sam ale na kilka godzin(zazwyczaj nocowałem u niej bo to 165 km). Powiedziałem że noclegi nie wchodzą a gre bo to by sie nie podobało mojej partnerce (mi zreszta też na odwrót). No i ta się troche obraziła,mówiąc że obiecałem. Ja natomiast nie mowilem o zrywaniu żadnego kontaktu,tylko o tym ż enie będę u niej zostawał na noc. NIby to zrozumiała ale mowiła że rzucam słowa na wiatr z czym aj sie nie do końca zgadzam"
Co sądzicie??

Mike_82, że ona cały czas i nadal żywi do Ciebie większe uczucia, tylko to ukrywała. Wolała widywać się z Tobą i spędzać czas jako Twoja przyjaciółka, niż w ogóle Cię nie widywać :)

Dołączył: 30 Gru 2009

no po tym co napisałeś, to jestem pewna

Dołączył: 30 Gru 2009

mam niesmak że nie może tego zrozumieć. NIby życzyła mi jak najlepiej a teraz odwraca kota ogonem.

Mike_82, dlatego uważałam i nadal uważam, że tak do końca przyjaźń między kobietą i mężczyzną nie jest możliwa.

Dołączył: 30 Gru 2009

Dołączyła: 27 Mar 2006 Skąd: Gliwice-Trojkat

To ja jednak zaprzeczę. Jest możliwa i właśnie jej doświadczam ;)

Dołączyła: 12 Paź 2008 Skąd: Dzielnica Cudów

a ja Cię poprę, bo sama przyjaźnię się z mężczyzną od dobrych kilku lat :]

Dołączyła: 04 Paź 2010

Ja ze swojego doświadczenia widzę, że przyjaźń między kobietą i mężczyzną nie jest możliwa.
Być może, gdy oboje widzą siebie jako nieatrakcyjnych fizycznie, nie odbierają feromonów drugiej strony, nie są w swoim typie... wtedy może... pewnie tak.
Jeśli jednak choćby jedna ze stron widzi drugą inaczej to kicha..
Przyjaźń wtedy to tylko przykrywka a tak naprawdę to liczy się z czasem na coś więcej.
Osobiście od małego wolałam chłopców na podwórku, ale z czasem przekonałam się, że trzeba się zmienić, bo to już nie podwórko lecz życie. Jakoś nie bawi mnie wizja przyjaciela, który czai się na mnie w ukryciu i nie robi niczego bez powodu :-((
Smutne, ale prawdziwe moi drodzy!

tutaj się z M-M zgadzam. Że jeśli ta druga osoba się nam podoba to już jest to coś więcej niż przyjaźń :P Ale to też przyjaźń. I wcale nie jest tak, że nie robi się czegoś bezinteresownie... Po prostu gdyby pewne sprawy się inaczej potoczyły to możliwe, że takie przyjaźnie by się zamieniły w coś więcej. Ale według mnie przyjaźń jest możliwa między dwojgiem płci nawet w takim przypadku. Trzeba się tylko trochę pilnować :P

jest to możliwe, kiedy oboje są w szczęśliwych związkach, wtedy żadno nie liczy na coś więcej (a przynajmniej nie powinno)

Dołączył: 30 Wrz 2010

w moim przypadku to tylko może zaistnieć przyjaźń bez seksu z facetem :)

Dołączyła: 04 Paź 2010