dupiate forum :: Zobacz temat

Znam osoby, które są niepoprawnymi optymistami - co by się nie wydarzyło w ich życiu dobrego, czy złego, oni, -ne zawsze przyjmują to z uśmiechem na twarzy.
Wiele razy chciałam podpatrzeć jak "to" się robi, że jest się aż tak bardzo pozytywnie nastawionym do świata i ludzi, wiele razy też głęboko się nad tym zastanawiałam, ale jakoś nigdy nie mogłam do tego dojść. Nie wiem, czy po prostu człowiek się z tym optymizmem rodzi, czy też można się tego nauczyć, bo jeśli można, to ja chętnie się na taki "kurs" optymizmu zapisze - a przyda mi się na pewno!! i bardzo go potrzebuję :)

Czy można się nauczyć optymizmu?? Myślę że tak.

Dołączył: 01 Lis 2006 Skąd: gliwice

znam jeden sposob, ale chyba to nie jest to co do konca oczekujesz. Nauczylem sie troche tego od niej, bo spotkalem na swojej drodze jedna osobe ,ktora miala tak ciezkie zycie, ze z czasem nauczyla sie chyba czerpac radosc z wszystkiego dobrego co ja juz w zyciu spotka, a trudnosci jakie napotyka w wiekszosci sa o wiele mniejsze niz kiedys, totez nie ma co tak rozpaczac.
Zna bol zycia, wiec nauczyla sie czerpac radosc z chwili, przez co moze wygladac na optymistke dla wielu osob.

Dołączyła: 09 Sie 2006 Skąd: katowice

ciezko niestety w trudnych sytuacjach widziec pozytywne aspekty, ale faktycznie idzie sie tego nauczyc. Ja staram sie cieszyc dosłownie kazda rzecza.Nawet tym ze mam swój pokoj w ktorym moge sie zaszyc na chwile jak juz wszyscy spia :) albo ze mam "gałezie" nowe w domu(brzózka).
Trzeba cieszyc sie zyciem bo tak szybko mija niestety..... :kwiatek:

takim osobom, które są zawsze optymistami zazdroszcze, bo tez bym chcial taki być, ale jakos nie zawsze wychodzi :|. Czy mozna sie tego nauczyc ? Myśle, ze to moze samo przyjsc z czasem...

Naleze"pełna gęba"do niepoprawnych optymistów :D .W zyciu mialem wiele trudnych sytuacji,musialem podjać wiele trudnych decyzji(nie wiem ile jeszcze przedemną) :ok: ,ale optymizm był zawsze ze mną :super: ,dlatego raczej uważam,ze z optymizmem sie czlowiek rodzi i go doszlifowuje :D :D ,ale czy sie uczy tego nie byłbym taki pewien.Optymizm jest bardzo dobra zaletą,życze tego każdemu,aby go mial jak najwiecej. :kwiatek: :kwiatek:

Dołączył: 20 Lis 2005 Skąd: kopernik

powiem tak ,(z doswiadczenia ,bo tez jestem optymistą hihi) ,zaczne od tego żeby iść przez zycie z usmiechem i radością ,choć ciężko jest byc usmiechnietym cały czas .Masztalski kiedyś powiedział że człowiek wesoły to taki który umie się smiac również z siebie ,i stosując ten schemat stałem się wesołym (czasem aż do bólu hihi) człowiekiem ,i to własnie dobry humor trzyma mnie w optymizmie najbardziej . a druga sprawa to mieć coś lub kogos (jakieś hobby ,miejsce ,rozrywkę lub drugą osobę) do której mozna wócić i zająć umysł po niepowodzeniu .
no i jest jeszcze taka moje taktyka dość okrutna czasem hihi żeby kazda akcję rozpatrywac na zasadzie żartu (np.przed egz na prawko ze znajomymi zartować że spotkamy się w szpitalu ,albo czy mnie odwiedzicie w szpitalu i takie tam hihi).

podsumowując śmiech i radość ,oraz nie zadawanie sobie wygórowanych prób jakoś tam pozwala na doładowanie pokładów optymizmu w człowieku .

wywód może troszke mglisty ale bardziej lubie na zywo opowiadac niz pisać .
pozdrawiam opty hihi.

Zaproszone osoby: 2 Dołączył: 19 Wrz 2005 Skąd: Londyn

Ja tam moze nie poprawnym optymistom nie jestem, ale wiem jedno, jesli przebywasz w towarzystwie ktore potrafi sie cieszyc zyciem w sposob nie sztuczny i okazuje to na kazdym kroku to napewno i Tobie sie udzieli taki sposob myslenia. Napewno nie od razu, ale im dluzej tym lepiej. Z drugiej strony tez ostatnio dochodze do wniosku ze ten optymizm mozna bardzo latwo stracic, kiedy za dlugo przebywa sie w towarzystwie ktoremu radosci z zycia brak i ktore tylko i wylacznie potrafia narzekac. Obecnie tak mam i coraz bardziej lapie mnie przygnebienie sytuacja, bo kiedy ja sobie wymysle cos dobrego i cos do czego daze to te osoby skutecznie potrafia to stonowac to minimum, lub nawet przekrecic w taki sposob, ze juz prawie nie ma nadzieji ze bedzie lepiej. Szukaj w zyciu prostych rzeczy ktore beda Cie radowaly i szukaj ich w otoczeniu, a napewno bedziesz podchodzic do wielu rzeczy radosniej. Moim srodkiem na dobre myslenie jest spogladanie na nature i dlugie spacerki po okolicach gdzie mieszkam, do tego uciekanie w chwile mile i te ktore przyczynialy sie do pozytywnego zakonczenia zlych dni. Moze to nie brzmi zbyt ambitnie i nie brzmi jak recepta na optymizm w zyciu, ale u mnie tak to mniej wiecej wyglada.

masz racje Major, wpływ otoczenia w jakim sie znajdujemy ma duzy wpływ na nasz nastrój, bo samopoczucie grupy siłą rzeczy sie nam udziela.

Dołączył: 10 Lut 2007 Skąd: z klawiatury

Nie odkryję Ameryki pisząc, że każdy jest inny. Oczywiście wpływ grupy, czy umiejętność śmiania się z siebie to ważne czynniki. Ten drugi można w sobie rozwijać. Ale w samym sednie naszej osobowości są rzeczy których nie zmienimy, w każdym razie bardzo trudno je zmienić. Ja jestem bliski teorii, że każdy ma to sedno osobowości niezmienne przez całe życie. Jak przeżyję więcej lat to sprawdzę, czy faktycznie tak jest ;) Polecam rewelacyjny test psychologiczny na stronie h t t p;//enneagram, p l Test się sprawdza, a co ważniejsze są bardzo ciekawe opisy psychologii różnych typów i współzalezności między typami.

Dołączył: 06 Mar 2007

Dołączył: 17 Sty 2007 Skąd: ?abędy

nauczyć to się podobno wszytkiego można.

ja nauczyłem się dwóch rzeczy:
1. nie przejmować się rzeczami, na które nie ma się wpływu, bo i tak nic nie można;
2. z każdej rzeczy z dupy, starać się wyciągać jakiś tam pozytyw.

i dzięki temu daję radę. skoro ja mogę, to każdy może :>

Oprocz natury o ktorej piszecie,ze działa jak balsam na poprawe nastroju jest jeszcze inna istotna sprawa , otóz drugi człowiek , ktory pomoze sie usmiechnac kiedy myslimy ze nic nie ma sensu , to dzieki ludziom ktorzy nas otaczają chce nam sie zyc , działac ,pracowac , odpoczywac > bez wsparcia drugiej osoby nie wiele znaczymy , to ona sprawia ze mamy sie do kogo usmiechac i myslec ze zycie jest piekne .A co tyczy sie optymizmu to niestety człowiek sie z tym rodzi - to jak cecha charakteru

Dołączyła: 09 Sie 2006 Skąd: katowice

Dołączyła: 23 Lis 2006 Skąd: G-ce

Dołączył: 01 Lis 2006 Skąd: gliwice

hmm ostatnio zauwazylem, ze strasznie duzo pesymizmu jest wokol mnie. Kobiety "truja" facetem jak im to zle z czyms i o zgrozo na odwrot tez tak jest. Byc moze dlatego jest tak, ze dosc skutecznym sposobem na "poderwanie" drugiej osoby jest zrobic z siebie ofiare (dziewczyna mnie rzucila, w szkole zle lub cos innego) i aby druga osoba pocieszala, a w takiej latwiej rodza sie pewne uczucia.
Ja wyszedlem z zalozenia, ze mam dla swojej kobiety silnym oparciem, a nie sciagac Ja w moj smutek.
Dlatego moze troche sie boje liczyc tylko na druga polowke, chociaz wiem, ze mi Ona najlepiej pomaga, ale nie chcialbym na Nia calkowicie zrzucic mojego smutku ;)

Dołączyła: 30 Maj 2006 Skąd: Gliwice