dupiate forum :: Zobacz temat - Kiedys Nadejdzie Jutro!-Dla Mojego Aniola

Rozwijam swe skrzydla ( w konu odrosly) i unosze sie na wietrze...
Kolysze sie delikatnie w takt muzyki drzew...
Wsluchuje sie w szept ksiezyca i slucham piesni gwiazd...
Tancze na mlecznej drodze...
Wiruje posrod chmur.....
A moja dlon w jego dloni...
A moje skrzydla jego skrzydlami...
A moje oczy jego lzami...
A moje serce jego cierpieniem

Ale nie opuszczaj mnie moj Aniele...
W ciebie tylko wierze...
Badz przy mnie, zebym wiedziala, ze rozumiesz...
Badz przy mnie, bo samotna droga posrod bezkresu nieba niczym juz nie zachwyca...Co mowisz? Glosniej, nie slysze?
Szczescie?
Jakie szczescie?
Szczescie pozwala ci zyc?....Ja jestem tym szczesciem...to mnie szukales?
Wroce....

Dołączyła: 21 Sty 2006 Skąd: Gliwice

jak przeczytałam temat to pierwsza myśl przyszła do ulubionej mojej książki, kiedy miałam lat 14 tj Wieczerska - Zawsze jakieś jutro. Może to przypadek , ale polecam :)

Wyciagam dlon...Chwycic chce marzenia z calych sil...
Swiat sie jeszcze nie skonczyl...jakos trzeba zyc...
Widze i czuje zapach drzew i mokrych lawek w pustym porannym parku...
Wijace sie wszedzie alejki i kwiaty uwiezione w betonowym swiecie...
cicho sza...
Nie zbudzcie szczescia...ono tak szybko ucieka...
Ja nie uciekam... ja tylko probuje dogonic wiatr i chwycic go w dlonie...Ale jak mozna miec cos czego nie widac?
Chce miec dla siebie szum morza i promienie slonca...
Probuje zrozumiec " moja doroslosc"...
Jeszcze nie teraz...Jeszcze chwilka niewinnosci...
Pluszowa maskotka....
Zatrzymaj sie na chwile i spojrz na starego mezczyzne siedzacego na lawce w parku... na przygarbiona staruszke uparcie opowiadajaca o wszystkich wnukach...o Aniele jaki pojawil sie w jej zyciu
Bo Anioly moga tylko patrzec... plakac i otulac skrzydlami ale ich lzy nie zatrzymaja czasu...

Lubie wczesne poranki...
Budze sie rano i patrze na szary horyzont za oknem...
Lubie poranne chlodne powietrze... i ta mgielke ktora otula swiat przed 7 rano...
Lubie patrzec jak wszystko budzi sie do zycia... a niebo robi sie rozowo, zolto, pomaranczowe dajac znac o tym, ze zaraz zbudzi sie slonce...
Lubie zapach kawy po przebudzeniu...
Lubie kiedy zbudzony do zycia swiat... jak male dziecko koloruje kredkami drzewa, kwiaty, domy, ulice, ludzi....
I nic nie ma juz wtedy koloru czarnej kawy i szarego monitora....
Zawsze wieczorem mysle o poranku... znikam spac... nie moge sie doczekac ... dziwna jestem

Rozsypalam na podlodze krysztalki smutku... male, szare blyszczace kamyki... nieporadnie probuje je zebrac... przemykaja pomiedzy palcami
Nikla postac skulona pomiedzy surowymi skalami zniszczonych marzen...Postac Aniola.... ktory postanowil odleciec
Wyciagam dlon... Chce go chwycic z całych sil...Odlatuje
Swiat sie skonczyl
jakos trzeba zyc...

Wrocily wspomnienia.
Kolorowe.
Beztroskie.
Lekkie.
Zolto - niebieskie......I tylko chwile temu,rozwiniete skrzydla,marzenia czekajace na spelnienie.
Wszystko bylo takie jasne, takie oczywiste i logiczne.Kazde pytanie mialo swoja odpowiedz......nie bylo dnia bez chwili usmiechu.
A teraz?
Glebokie przemyslenia? Nielogiczna rzeczywistosc? Nierealne marzenia?

Dołączył: 17 Sie 2005 Skąd: Gliwice

Szamanko, ja Ci nie każę
wyzbywać się własnych marzeń,
ale przez tego Anioła
w końcu dostaniesz fioła!

Niech on sobie leci do nieba,
a Tobie... chłopa potrzeba!
(a mówiąc między nami:
dobrego, ale... "z jajami"!).

Co nawet, gdy z groźną miną
spojrzy na Ciebie marszcząc brew,
to w nocy, pod pierzyną...
będzie przy Tobie jak lew!
... i wszelkie smutki zginą,
gdy w żyłach poczujesz krew! :P
-----------------------------------------------

Szamanka, nie gniewaj się, że taki żarcik w tym topiku!
(... nic się nie stanie, jeśli postanowisz go stąd usunąć :))

... ale... serce się kroi... :/

... jeśli możesz, to - po prostu - uśmiechnij się! :D

Yeti, napisal

Cytat:

jeśli możesz, to - po prostu - uśmiechnij się!

:D :D :D
po Twoim posciku Drogi Kolego,
nie spodziewaj sie czegos innego
Smiech sam sie na usta wciska
czyzby rozpusta? :przestraszony: ;)

Postanowilam zaczac od poczatku..... nie znajac celu...
Poszukuje sama siebie... moze odnajde...moze uda mi sie pojsc dalej
z lotu aniola moze ujrze moja dusze.... a w mojej duszy pada deszcz...
rytmicznie uderza w serducho... i wygrywa rytmiczna melodie ...deszcz slonych lez...
Codziennie po pracy... zmywam kurz ze swoich nowych mebli... sciereczka lekarstwem na czas...na bol na wiele pytan
a w kacie... na malej poleczce na warstwie kurzu ktos zostawil napis... carpe diem...
Przyszlosc.. a co tam jest ???
ciemna odchlan, metlik planow i nadzieii...
kim jestem?
nie wiem
ale szukam ciagle...
znikam i pojawiam sie, jak deszcz na wiosne...
Tak bardzo tesknie ze promykiem slonca posrod zielonych konarow letniego drzewa :(
Tak bardzo brak mi Aniola

Obudzila sie we mnie jesien snuje sie mglami, ktora zamknelam pod powiekami...w zielone oczy sie wpatruje....w oczy Aniola, w ktore zatopilam sie zapominajac o swiecie...jego warg jestem spragniona.
Dotykam to co zakazane, siegam tam gdzie nie wolno.....daj mi siebie Aniele a ja w prezencie oddam Ci szum kojacy....lagodne rozkolysanie....radosne zachwycenie....glebokie westchnienie
Wiec przytul, przygarnij...wez chwilke pieknych uniesien....

I jakos tak teskno zrobilo mi sie do prawdziwej jesieni...do deszczowych wieczorow pukajacych w okno...do lisci nakrapianych zlotem...do wiatru niosacego braz i resztki zieleni...

i do Aniola

.....Cisza... spokoj...
Wewnetrzne wyciszanie sie... ( a moze ze dzisiejsza data sklania do przemyslen)
Powracam do starych przyzwyczajen.....nadrabianie zaleglosci w ksiazkach i...
nie przejmowanie sie, czy sa to powszechnie znane tytuły..
Sluchanie wszystkich swoich plyt....od nowa.. ..nie patrzac na to, czy innym podoba sie
taka muzyka czy nie...
Ja.. ja ja kocham...
Co wieczor parzenie sobie zielonej herbaty..
I popijanie przy czytaniu.... upajanie sie smakiem i zapachem....
Zapalanie swiec... i wpatrywanie sie w ogien.. chloniecie ich zapachu i tej cudownosci,
jaka rozprzestrzeniaja wokol siebie..
Noszenie starych, rozciagnietych, wieeeelkich
swetrow, wyciagnietych z dna szafy...
Zasypanie w fotelu z ksiazka w reku, przy dobrej muzyce.. i wstawanie o 5 nad ranem, by przejsc do lozka,
a po drodze jeszcze podglosic muzyke...

Niby nic.. a daje mi tyle.. swobody.. tylko radosci... i taki spokoj...ze az chce sie zyc!!!

Odnajduje sie w sobie...
Odnajduje ta siebie - sprzed kilku miesiecy, sprzed roku, dwoch....

Czuje sie wspaniale...!

Dołączył: 17 Sie 2005 Skąd: Gliwice

Yeti, napisal

Cytat:

Coś się odnalazło i coś się zapala...
chyba nawet już płonie!...

:zalamany: :zalamany: :zalamany:

nagle zgaslo.....

Kolejna stoczona bitwa zakonczyla sie kleska
Przegralam......mimo iz nie chcialam sie poddac
Czy kiedykolwiek zobacze na mojej twarzy szczery usmiech? Czy w moich oczach bedzie mozna tylko dostrzec pustke, przerazenie i strach?
Wszystkie marzenia i pragnienia jakie budowalam, zostaly pokryte kurzem bez nadziei, ze kiedys ujrza swiat...

to straszne smutne.. szamanko..
Ale pamietaj kochana... jestes wspaniala. i na swojego Aniola wymarzonego jeszcze trafisz.. jeszcze go spotkasz..
Nie przejmuj sie.. przegrana wojna.. tylko idz do przodu nie ogladajac sie ile w tej wojnie bitew bylo.. idz i zapomni.. to uleczy Twoje zmartwione serce

Uroki wschodzacego slonca wczesnie rano...i ta wielka tesknota za sniegiem, ktory oczysci ziemie
Kwiaty w wazonie powoli zaczynaja usychac....ale o tej porze roku juz nie znajde swoich ulubionych
a przeciez jutro tez jest dzien...
Nie chce by ktos dotykal moich marzen, moich snow....tak jest mi dobrze, bezpiecznie...drzwi zostaly zamkniete, klucz gdzies sie zapodzial..
Czekaja na wlasciwa osobe.
Chcesz wejsc Aniele...nie mozesz?
Nie rozumiesz?
......odejdz.... :zalamany:

Dołączyła: 09 Paź 2005 Skąd: Katowice

Nie wyrzucaj Anioła. nie zamykaj za nim drzwi...

Pozdrawiam
Meggi

Ksiezyc w co nocnym romansie z gwiazdami...zegar wyznacza kolejne godziny snu na jawie...niekonczaca się opowiesc... nocnych rozwazan...
To znowu ja... w otchlani nocy podziwiam swiat...swiat ktory mimo szarosci przybiera codziennie inne barwy
Moja dusza spiewa teraz sobie codziennie kolysanke...a Aniol tuz obok, bardzo blisko probuje ratowac moj swiat...
Rozmyslam sobie wieczorami wtulona w swego Aniola....
Jak to jest kiedy czujesz, ze druga osoba stala sie kawalkiem ciebie.
Ze bez niej byt bylby szary i pusty.
A to ze jest, jest juz tak naturalna czescia codziennosci, ze bez tego kawaleczka zycia swiat bylby stworzony bez celu...

Dołączyła: 28 Gru 2005 Skąd: Żernica CitY

=) ślicznie :super:
ps.nie ma nic piękniejszego niż Anielska łza.. zwłaszcza ta szczęścia. I wielu takich Ci życzę =*

Dołączył: 17 Sie 2005 Skąd: Gliwice

Szamanko!... Fiu, fiu!... :przytul:

Dołączył: 22 Gru 2005 Skąd: Trynek-Waryńskiego

......... noooooooo, nooooooooo ..... no nie wiem co mam powiedzieć :padam: