dupiate forum :: Zobacz temat

Imię: Jacek Dołączył: 16 Gru 2006

Przez net poznałem niepełnosprawna kobietę
Teraz ma ponad 20 lat.
Kiedyś jak się urodziła była w TV (jako najmniejsze uratowane dziecko z poznania )
Jest kaleką ma wykrzywione nogi nie niewładne ręce.
Napisała mi że błędem jest to że ona żyję
Nie może podjąć pracy i musi mieć opiekuna gdy gdzieś wychodzi.
Nigdy nie miała faceta każdy facet do dziś od niej stroni.
Ta kwestia podobno każdy ma prawo do szczęścia jednak ona go nigdy nie zazna.
Z obserwacji wiem że ludzie boją się niepełnosprawnych wręcz uciekają przed nimi.
A piszę to bo może wy wiecie jak może ta kobieta ułożyć sobie życie aby coś z tego miała dla siebie.
Ja nie mam pomysłu.
Nigdy nie będzie mieć faceta wiadomo bo jest kaleką.
Zdaję się na was !

Gdybym się znalazł w takim położeniu - wolał bym nie przynosić tyuch cierpień i dylematów ani sobie, ani osobom które zawsze by musiały mnie pilnować! (...) żyć ze świadomością tego że jest sie przeszkodą u innych i w sumie blokuje się rozwój innym osobą, że musimy mieć wiecznie kogoś przy sobie bo inaczej lipa. Wiedzieć że nigdy sie samemu nie wtoczymy na kibel, nigdy sie nie podetrzemy, nigdy sie nie wykąpiemy....
Chociaż gdyby podjąć się nauki... jednak nie każdy do nauki jest stworzony i nie każdy może zostać wybitnym uczonym.

hawking zachorował w wieku 22 lat... więc miał conieco czasu żeby pozwiedzać i "poużywać" świata, nabrać conieco wartości własnych i jakiegoś pojęcia. A typiara od dziecka czuje sie jak embrion... to duża różnica, chociaż może wydawać się nikła.

w tym momencie eutanazja jest orajt.

Imię: Ola Dołączyła: 27 Sty 2009 Skąd: Gliwice

Mac Sen, a związałbys się z taką dziewczyna na stałe ?

słabość? dla mnie świadomość tego że byłbym uciążliwy dla wszystkich ludzi do w okół była by gorsza - ja bym nie chciał żeby moi bliscy z tego powodu mieli setki wyrzeczeń i godziny w przykrościach, widocznie Ty masz inne podejście.

a jeśli już tak chcesz błyszczeć przy Hawkingu - bo widze ze jesteś oczytany(aż pozazdrościć!!!), to te skrzydła zaczęły mu rosnać wcześniej, przed wypadkiem chciał się rozwijać w kierunkach astro-fizycznych. Więc co mu pozostało po chorobie jak nie dokończyć tego co już zaczął, szczególnie że przynosiło mu to radość i szczęście?? Gdyby był sportowcem i chciał zostać jakimś znanym atletom czy interesowała by go wspinaczka skałkowa - myślisz ze teraz byłby kim jest?? w świecie w którym dla jego własnej osobowości nie było by punktu odniesienia?

Widzisz świat niepełnosprawnych nie składa sie tylko z osób które od małolata podchodzą do nauki z pasją i chcą się w tym kierunku rozwijać.

Ichikawa.
Bym był hipokrytą gdybym powiedział że tak... sztuką jest się nauczyć żyć z tym co się ma a nie z tym co się chce mieć. Kalectwo w żadnym wypadku nie usprawiedliwia chęci śmierci

Azbe.
A co mają powiedzieć dzieci czy wogóle ludzie z zespołem downa wg. twojego twierdzenia to oni są uciążliwi. I co tak im śpieszno do śmierci.

Ja się nad sobą nie użalam bo to potrafią tylko stare babska i niedorajdy życiowe :/ Ile osób jest kalekich cała masa i co użalają się nad sobą. Co ma powiedzieć osoba która urodziła się bez rąk. Żyje i cieszy się tym co ma
obejrzyj sobie w TVP1 lub TVP2 ( nie pamiętam dokładnie) W-skersi czy ci ludzie to łamagi życiowe??? Program jest o ludziach kalekich nie tylko takich z kalectwem nabytym ( durnie skaczący na główkę do wody) ale też takich którzy się z tym urodzili nie widać by chcieli się zabić.

Nie obraź się ...ale tylko głupiec i człowiek małej wiary myśli o śmierci.
Jeśli Ty myślisz o sobie w kategoriach takich jak przedstawiłeś to ty nawet nie jesteś ciężarem...(dopowiedz sobie czym jesteś)

A ona??? Użala się nad sobą ....i co z tego ma
Niema tak że ktoś się rodzi bez talentu każdy nawet ona coś potrafi z czego mogła by być dumna tylko się nie chce...łatwiej się użalać i narzekać.

Ale skoro większość tak sądzi jak ty Azbe to wiesz połóżcie się lepiej do trumny i niech was te 2-a metry pod ziemią od razu zakopią bedzię miejsce dla kogoś kto chce żyć.

Komu się nie podoba to jego problem. Ja piszę jak mi serce podpowiada.

Zresztą.
Jak się niema co się lubi to się lubi co się ma.

jakos nie wierze, ze naprawde znasz kogos takiego...

mówiliśmy o przypadku podanym na samym początku i Hawkngu - czyli przypadki dość skrajnego pokroju.

A zaczynasz się odnosić do przypadków osób które mogą sobie dać rade w jakichś tam dziedzinach - tak więc mijasz się poniekąd z tym o czym pisze.

tylko jesli tak mocno argumentujesz że "jest taki taki i taki" to teraz porównaj ilu jest takich którzy są sparaliżowani i mają zupełnie odmienne podejście. Twój optymizm jest dość dziecięcy, taki głupkowaty.

gdybym chciał być roślinką to bym był zielony, ale nie jestem...

No ale przecież ty byłbyś alpinistą gdybyś był sparaliżowany - nie wątpię.

to idź maestro,zacznij najlepiej od dzisiaj pytać się tych co spotkasz na wózku co w życiu robią jak nie będą mieli żadnych osiągów a ich życie będzie tylko biernie torowane to wygarniaj im że są słabi i sie nad sobą użalają.

zastanawiam się, w którym momencie ujawni się twoja hipokryzja co do bycia mięczakiem :hyhy:

PS. pomiędzy optymistą a pesymistą jest ktoś taki jak realista - widocznie hawking nie napisał o tym w książkach skoro nie znasz.

Dołączył: 29 Sie 2006 Skąd: Gliwice

wiesz Azbe , masz zdanie jakie masz. Ale zauważ, że jest to tylko i wyłącznie Twoje zdanie. masz prawo nie chcieć żyć, będąc kaleką. Powiem nawet, że i ja raczej nie chciałbym żyć jako kaleka, będąc zależnym od innych. Obaj mamy do tego prawo, ale to że je mamy nie zmienia faktu, że będąc sparaliżowanym, kalekim, niedorozwiniętym, nie można żyć, choćby godnie. A można, zapewniam CIę. To użalanie, o którym pisze MacSen - wiesz, myślę, że ma trochę racji. Bo to, co tak naprawdę powoduje, że są samotni, to właśnie depresja, brak wiary we własne możliwości, ciągłe kłody pod nogami.
Takie myślenie, jest właśnie dziecinne. Brak wyobraźni, chęci zrozumienia. Jest wielu ludzi, kŧórzy mimo kalectwa są potrzebni, czują się potrzebni, tylko wiesz, czasem trzeba dać im choć małą szansę. Piszecie o Hawkingu... stwardnienie zanikowe boczne, to niezbyt ciekawe schorzenie, to prawda, że miał czas posmakować innego życia, niż będąc pół rośliną. Ale czy przez to jest mu łatwiej? Nie załamał się, i zrobił coś wielkiego, stał sie Światowj sławy naukowcem, nie mogąc zrobić prawie nic, on nawet mówi przez komputer. Nie mówi,, komp za niego mówi. I w umyśle potrafi rozwiązywać tak skomplikowane zagadnienia, jak opisywanie modeli kosmologicznych... w głowie. Nie wiem, jak u Ciebie Azbe z matematyką wyższą, ale wierz mi, to nie takie hop.
Inny przykład, kogoś, kto nie wierzył, że może sie przydać. Niejaki Janusz Świtaj. Chciał umrzeć, ale podano mu rękę. On też jest sparaliżowany, całkowiecie, nic koło siebie nie zrobi. Ale zmienił swoje życie, bo chciał bardzo.
Nie zakładajmy z góry, że ktoś jest przegrany, bo tego nie wiecie ani Wy, ani ja.

Lama71, dobrze prawisz...

Dołączył: 29 Sie 2006 Skąd: Gliwice

Imię: Ola Dołączyła: 27 Sty 2009 Skąd: Gliwice