Szamanka - Czw Lut 02, 2006 19:20 Temat postu: Poezja ulubiona Zapewne kazdy z nas ma jakies tam ulubione wiersze, ulubiona poezje podzielcie sie Był dzień co zmienił obraz świata pięknem wspaniałym. Był dzień co dał mi wreszcie czego nie miałem. Był dzień co mnie nauczył kochać co oczy zasnuł mgłą. Tą mgłą to byłaś Ty, Maleńka! Miłością mą. Był dzień co ma imię Ty i tylko Ty. Nie może już przeminąć, nie jak piękne sny. Był dzień, się jawą stało - wielkie pragnienie. Ten dzień niech zawsze, wiecznie trwa tak jak marzenie. Był dzień ... a może to nie dzień ... Tylko miraże? Co pozostanie z tego dnia? To czas pokaże. Henryk Jurand ansc - Czw Lut 02, 2006 23:05 Nawiało nocy i gwiazd uderzających o szczyty. Z gór, odartych z księżyca, rozkosz spadania we wichrze dławiącym kołysem znosi w dół, najniżej, jak w łono rozdarte fallusem. Miłość jak przepaść przeraża. W rozbitej czaszce drgnął ból jak płód ciąży. Na twojej trumnie, jak łopatę grabarza, kładę dłoń rozpostartą: księżyc. Przyboś Asia_:) - Czw Lut 02, 2006 23:13 Twardowski ks... Norwid, bo byl zawsze trudny.... hehe p4cz3k - Czw Lut 02, 2006 23:45 Rozmowa z kamieniem Pukam do drzwi kamienia. - To ja, wpuść mnie. Chcę wejść do twego wnętrza, rozejrzeć się dokoła, nabrać ciebie jak tchu. - Odejdź - mówi kamień. - Jestem szczelnie zamknięty. Nawet rozbite na części będziemy szczelnie zamknięte. Nawet starte na piasek nie wpuścimy nikogo. Pukam do drzwi kamienia. - To ja, wpuść mnie. Przychodzę z ciekawości czystej. Życie jest dla niej jedyną okazją. Zamierzam przejść się po twoim pałacu, a potem jeszcze zwiedzić liść i krople wody. Niewiele czasu na to wszystko mam. Moja śmiertelność powinna Cię wzruszyć. - Jestem z kamienia - mówi kamień - i z konieczności muszę zachować powagę. Odejdź stąd. Nie mam mięśni śmiechu. Pukam do drzwi kamienia. - To ja, wpuść mnie. Słyszałam że są w tobie wielkie puste sale, nie oglądane, piękne nadaremnie, głuche, bez echa czyichkolwiek kroków. Przyznaj, że sam niedużo o tym wiesz. - Wielkie i puste sale - mówi kamień - ale w nich miejsca nie ma. Piękne, być może, ale poza gustem twoich ubogich zmysłów. Możesz mnie poznać, nie zaznasz mnie nigdy. Całą powierzchnią zwracam się ku tobie, a całym wnętrzem leżę odwrócony. Pukam do drzwi kamienia. - To ja, wpuść mnie. Nie szukam w tobie przytułku na wieczność. Nie jestem nieszczęśliwa. Nie jestem bezdomna. Mój świat jest wart powrotu. Wejdę i wyjdę z pustymi rękami. A na dowód, że byłam prawdziwie obecna, nie przedstawię niczego prócz słów, którym nikt nie da wiary. - Nie wejdziesz - mówi kamień. - Brak ci zmysłu udziału. Nawet wzrok wyostrzony aż do wszechwidzenia nie przyda ci się na nic bez zmysłu udziału. Nie wejdziesz, masz zaledwie zamysł tego zmysłu, ledwie jego zawiązek, wyobraźnię. Pukam do drzwi kamienia. - To ja, wpuść mnie. Nie mogę czekać dwóch tysięcy wieków na wejście pod twój dach. - Jeżeli mi nie wierzysz - mówi kamień - zwróć się do liścia, powie to, co ja. Do kropli wody, powie to, co liść. Na koniec spytaj włosa z własnej głowy. Śmiech mnie rozpiera, śmiech, olbrzymi śmiech, którym śmiać się nie umiem. Pukam do drzwi kamienia. - To ja, wpuść mnie. - Nie mam drzwi - mówi kamień. W.Sz. to jest wiersz...ktory odzwierciedla...wiele z tego ... co dzieje sie we mnie...czasem zaluje...ze nie potrafie pisac wierszy...mimo iz uwazam sie za humaniste... Major - Czw Lut 02, 2006 23:48 Nie przepadam za poezja, ale ten wiersz jest konkretny. Hmmm moze nawet go rozumie i dlatego mi sie spodobal. Szamanka - Pią Lut 03, 2006 09:57 Tak mało Tak mało powiedziałem. Krótkie dni. Krótkie dni, Krótkie noce, Krótkie lata. Tak mało powiedziałem, Nie zdążyłem. Serce moje zmęczyło się Zachwytem, Rozpaczą, Gorliwością, Nadzieją. Paszcza lewiatana Zamykała się na mnie. Nagi leżałem na brzegach Bezludnych wysp. Porwał mnie w otchłań ze sobą Biały wieloryb świata. I teraz nie wiem Co było prawdziwe. Czeslaw Milosz cinque - Pią Lut 03, 2006 10:33 ulubione wiersze dzieciństwa :) Czego mi się chce? Danuta Wawiłow Od samego dzisiaj rana czegoś mi się chce... Nie cukierka, nie banana - może piasku, może siana albo nawet - nie wiem sama - muchy tse-tse? Może powie ktoś przypadkiem, na co ja mam chęć? Uszyć krowie suknie w kwiatki? Wsypać pieprzu do herbatki? Albo złapać - ciach! - do klatki krokodyli pięć? Co w kłopocie mi pomoże? Jeśli ktoś z was wie, niech mi zaraz liścik kropnie - bo nie mogę, tak okropnie, tak okropnie, tak okropnie czegoś mi się chce... a potem to juz standardowo: "Rozmowa liryczna" K.I.Gałczyński - Powiedz mi, jak mnie kochasz. - Powiem. - Wiec? - Kocham cię w słońcu. I w blasku świec. Kocham cię w kapeluszu i w berecie. W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie. W bzach i brzozach, i w malinach, i w klonach. I gdy śpisz, i gdy pracujesz skupiona. I gdy jajko roztłukujesz ładnie - nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie. W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku. I na końcu ulicy i na początku. I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz. W niebezpieczeństwie. I na karuzeli. W morzu. W górach. W kaloszach. I boso. Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą. I wiosną kiedy jaskółka przylata. - A latem jak mnie kochasz? - Jak treść lata. - A jesienią, gdy chmurki i humorki? - Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki. - A gdy zima posrebrzy ramy okien? - Zima kocham cię jak wesoły ogień. Blisko przy twoim sercu. Koło niego. A za oknami śnieg. Wrony na śniegu. Kto chce, bym go kochała Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Kto chce, bym go kochała nie może być nigdy ponury i musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry. Kto chce, bym go kochała musi umieć siedzieć na ławce i przyglądać się bacznie robakom i każdej najmniejszej trawce. I musi też umieć ziewać kiedy pogrzeb przechodzi ulicą gdy na procesjach tłumy pobożne idą krzyczą. Lecz musi być za to wzruszony gdy na przykład kukułka kuka lub gdy dzięcioł kuje zawzięcie w srebrzystą powłokę buka. Musi umieć pieska pogłaskać i mnie musi umieć pieścić i śmiać się, i na dnie siebie żyć słodkim snem bez treści i nie wiedzieć nic, jak ja nie wiem i milczeć w rozkosznej ciemności i być daleki od dobra i równie daleki od złości. Szamanka - Pią Lut 03, 2006 10:36 Ten ostatni wiersz cinque, ...piekny...
cinque - Pią Lut 03, 2006 10:53 to tez jeden z moich ulubionych poetów Wciąż o Ikarach głoszą... Ernest Bryll Wciąż o Ikarach głoszą - choć doleciał Dedal, jakby to nikłe pierze skrzydłem uronione chuda chłopięca noga zadarta do nieba - znaczyła wszystko. Jakby na obronę dano nam tyle męstwa, co je ćmy gromadą skwiercząc u lampy objawiają... - Jeśli poznawszy miękkość wosku umiemy dopadać wybranych brzegów - mijają nas w pieśni. Tak jak mijają chłopa albo mu się dziwią, że nie patrzy w Ikary... Breughel, co osiwiał pojmując ludzi, oczy im odwracał od podniebnych dramatów. Wiedział, że nie gapić trzeba się nam w Ikary, nie upadkiem smucić - choćby najwyższy... - A swoje ucapić. - Czy Dedal, by ratować Ikara, powrócił? i na koniec króciutko Maestro Zbigniew Herbert Grzeszę Rozpuszczam włosy i grzeszę w myślach w ukryciu nocy w snach edit jeszcze nie koniec :) przypomnial mi sie wiersz, ktory w cielęcych latach był ulubionym do pogrązania się w rozpaczach różnych, nadal go lubię ;) Wspomnienie Twoich rąk Małgorzata Hillar Kiedy wspomnę pieszczotę twoich rąk nie jestem już dziewczyną która spokojnie czesze włosy ustawia gliniane garnki na sosnowej półce Bezradna czuję jak płomienie twoich palców zapalają szyję, ramiona Staję tak czasem w środku dnia na białej ulicy i zakrywam ręką usta Nie mogę przecież krzyczeć ansc - Pią Lut 03, 2006 13:57 Słońce wschodzące 1 Szaro było,słowo kryło się za ciszą, ja szarówką szedłem szeptem, szedłem ciszkiem po ścieżynce skropionej rosą, szedłem polem, przyłogiem,przysłowiem, bosą stopą, szurałem słysząc - i zaćwierkał w lesie bliskim a w drzewie dalekim ptaszek, pisnął - i zaczęło ledwie- ledwie mgłę rozcierać na kwiatach a na niebie różowieć - i pociekła dzienniej, cieniej woda ciemnej, krętej rzeczki, było widniej, było dawno, byłem dzieckiem. Oczy wzniosłem: zawołałem - rozbłysnęło! i spod ziemi wielkim głosem wzeszło słońce i huknęło słowo świata. ansc - Pią Lut 03, 2006 14:46 2 Światło i woń wstępowały znad łąk nieboskłonnych, migotały złote pęciny. Bułany koń skakał w pętach galopem ułomnym, jasnozółty z cieniem jednym fioletowym, drugim sinym. Wygonem, zieloną drogą, biegł - dokąd? dokąd?- do czerwieniejącej w miarę skoków, do czerwieniejącej coraz gonniej. coraz bliżej, coraz mocniej, tak mocno, że zapachniała - biegł, mieszał zapachy i światła, dokąd? - do wzniesionej w niebo woni koniczyny: do jutrzenki. Biegł, krzesał blask, gubił złotą podkowę, jednał wonie i światła, wiązałem je, promieniem, słowem cienkim, biegł, ruszałem ziemię, zaprzęgałem czas, poganiałem wiek, burzyłem przestrzeń rozpętanym koniem, zarannym ogniem, - dokąd? dokad?- ku swobodom, ku obłokom - Asia_:) - Sob Lut 04, 2006 01:00 moj ks Twardowski nie zyje :( ale pozostawil po sobie wiele....... O milości bez serca..... Modle sie jeszcze do milosci bez serca nezapominajki niby niebieskiej ale szorstkiej jak czesto tylko do placzu potrzebne jest serce do pisania listow na miekko okolicznosciowych wzruszen malowania swietych szukania drugiego chociaz nie do pary po to aby wybierac srodki latwe i nie zlote zeby zazdroscic przez telefon wynajdywac slabe strone kamienia Serce to jeszcze za malo zeby kochac............. :zalamany: Bary i swinki - Sob Lut 04, 2006 13:46 Kazimierz Przerwa Tetmajer "Lubie kiedy kobieta..." Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu, kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu, gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie. Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi, gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi, gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem. I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia, gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia. Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie, a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata. wspaniały delikatny erotyk co o nim sądzicie?? :D Szamanka - Sob Lut 04, 2006 21:30 Umrzeć z miłości Chociaż raz warto umrzeć z miłości. Chociaż raz. A to choćby po to, żeby się później chwalić znajomym, że to bywa. Że to jest. ...Umrzeć. Leżeć w cmentarzu czyjejś szuflady obok innych nieboszczków listów i nieboszczek pamiątek i cierpieć... Cierpieć tak bosko i z takim patosem, jakby się było Toscą lub Witosem. ...I nie mieć już żadnych spraw i do nikogo złości. I tylko błagać Boga, by choć raz, choć jeszcze jeden raz umrzeć z miłości. Agnieszka Osiecka Dorothea - Sob Lut 04, 2006 21:39 Bary i swinki, czy masz jeszcze ten wiersz, ktory kiedys mi wysłales???? De_Luca - Sob Lut 04, 2006 23:12 "O miłości bez serca" Modlę się jeszcze do miłości bez serca niezapominajki niby niebieskiej ale szorstkiej jak często tylko do płaczu potrzebne jest serce do pisania listów na miękko okolicznościowych wzruszeń malowania świętych szukania drugiego chociaż nie do pary po to aby wybierać środki łatwe i nie złote żeby zazdrościć przez telefon wynajdywać słabe strony kamienia Serce to jeszcze za mało żeby kochać ks.Jan Twardowski Bary i swinki - Sob Lut 04, 2006 23:36 tak mam Dorotheo :) Dorothea - Nie Lut 05, 2006 00:31 Bary i swinki, dziekuje jeszcze raz, wiec pozwole sobie go tu wkleic jako moj ulubiony jesli nie masz nic przeciw temu Bary i swinki - Nie Lut 05, 2006 02:43 oczywiście że nie mam to jest Twój wiersz :) Dorothea - Nie Lut 05, 2006 10:59 Wierszyk ułożyć dla Ciebie chciałbym krótki by usunął z Twej twarzy wszystkie życia smutki Dorotko nasza kochana zawsze na spotrkaniach forumowych tak pięknie odziana Twój uśmiech na forum nas juz wita od samego rana jest on równie słodki jak domowa bita śmietana, życzeń złożyć nigdy nikomu nie zapomnisz i o należnego Ci buziaka zawsze sie upomnisz narzekac bardzo żadko Ci przychodzi bo każdy smutek od Ciebie szybko odchodzi mam nadzieje ze tekścik Barego Ci pomoże zająć w teatrze życia najlepszą loże Autor wszystkim dobrze znany Szamanka - Nie Lut 12, 2006 18:19 Dziękuję Dziękuję Ci za miłość prędką bez namysłu za to, że nie jest całym człowiek pojedynczy za oczy nagle bliskie i niebezimienne za głos niedawno obcy a teraz znajomy za to, że nie ma czasu by pisać list krótki więc dlatego się pisze same tylko długie choć pisanie jest po to by szkodzić piszącym a miłość wciąż niezręcznym mijaniem się ludzi że nie można Cię zabić w obronie człowieka Dziękuję Ci za tyle bólu żeby sprawdzic siebie za wszystko co nie ważne najważniejsze za pytania tak wielkie że już nieruchome Jan Twardowski asik - Nie Lut 12, 2006 20:26 Trzeba marzyć Żeby coś się zdarzyło Żeby mogło się zdarzyć I zjawiła się miłość Trzeba marzyć Zamiast dmuchać na zimne Na gorącym się sparzyć Z deszczu pobiec pod rynnę Trzeba marzyć Gdy spadają jak liście Kartki dat z kalendarzy Kiedy szaro i mgliście Trzeba marzyć W chłodnej, pustej godzinie Na swój los się odważyć Nim twe szczęście cię minie Trzeba marzyć W rytmie wietrznej tęsknoty Wraca fala do plaży Ty pamiętaj wciąż o tym Trzeba marzyć Żeby coś się zdarzyło Żeby mogło się zdarzyć I zjawiła się miłość Trzeba marzyć Jonasz Kofta SPOTKANIE ta jedna chwila dziwnego olśnienia kiedy ktoś nagle wydaje się piękny bliski od razu jak dom kasztan w parku łza w pocałunku taki swój na codzień jakbyś mył włosy z nim w jednym rumianku ta jedna chwila co spada jak ogień nie chciej zatrzymać rozejdą się drogi - samotność łączy ciała a dusze cierpienie ta jedna chwila nie potrzeba więcej to co raz tylko - zostaje najdłużej Ks. J. Twardowski asik - Nie Lut 12, 2006 20:35 i jeden z moich najulubieńszych:) Żeby się obudzić rano Żeby się obudzić rano doprowadzić włosy do opamiętania umyć się i ubrać postawić czajnik z gwizdkiem odgarnąć z okna samotny deszcz trzeba się oprzeć na tym co wymyka się jak mokry kamyk na sekundzie której już nie ma na myśli której nie sposób dotknąć na sile ciążenia co oddala tego kogo się kocha kochamy od razu dwie osoby niemożliwe do kochania bo tę co za blisko i te za daleko i chyba dlatego umieramy żeby nas było widać i nie widać J.Twardowski uwielbiam Twardowskiego, Hillar, Pawlikowską-Jasnorzewską:) Olaa - Nie Lut 12, 2006 20:52 kocham Pawlikowska- Jasnorzewska mam swoj ukochany tomik jej wierszy i mam go niemal zawsze przy sobie :) Uriel - Nie Lut 12, 2006 21:31 Kocham poezję, dlatego czasem sama tworzę.... "Podpalić świat" cień pada na mą duszę i pochłania ją krok po kroku od świtu do zmroku mam tylko dwa marzenia zbyt piękne by możliwe do spełnienia podpalić świat dać mu wolność by mógł go porwać wiatr odważyć się iść prostą drogą nie patrząc na to co inni zrobią asik - Nie Lut 12, 2006 21:32 Uriel, bardzo fajny wiersz:) Uriel - Nie Lut 12, 2006 21:36 Dziękuję asik miło z Twojej strony :) Piotrulek - Nie Lut 12, 2006 21:37
ciekawe pisz dalej...poczytam z wielką chęcią... Dorothea - Nie Lut 12, 2006 22:46 Uriel, :ok: bardzo ciekawy i troche tajemniczy asik - Pon Lut 13, 2006 11:36 Miłość Nie widziałam cię już od miesiąca. I nic. Jestem może bledsza, trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca, lecz można żyć bez powietrza. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Uriel - Pon Lut 13, 2006 12:28 "Modlitwa bohaterów" R.Wojaczek Na brednię naszą i na naszą nędzę Na zatwardziałość w naszym szaleństwie I na naszego głodu głośny krzyk Na dom nasz który opuściły sny Na naszą mowę wielce bełkotliwą Na rozpaczliwie niedorzeczną miłość I na znikomość wszelkich naszych prac Na koszmar nocy i na bezsens dnia Na naszych mistrzów bezradnych i smutnych Oraz na sędziów ponuro okrutnych Na biedne matki dogorywające Przez nasze winy chcące i niechcące Na nasze serca obrzękłe wątroby Na nasze wargi popękane szorstkie Na roztrzęsione fatalnie ręce Oraz na mózgi w daremnej męce I na te płuca co bez powietrza Na strach bezsenny Na koszmarny zegar Na wszystko co jest udziałem naszym Błagamy wzgląd miej ironiczna Pani Szamanka - Sro Mar 01, 2006 09:23 oswajanie słów jest trudniejsze niż oswajanie tygrysów one własną zwinnością zdumione przeciągają wśród traw wpełzają kocio na drzewa poruszają wargami z bliska zapach mięsa i pierza ostry zapach krwi trzeba pokochać je wszystkie aby popis wypadł pomyślnie Halina Poswiatowska i jeszcze jeden...... Przepraszam za niepocałunek przepraszam za nieuśmiech przepraszam za niespojrzenie przepraszam za niechcenie Jeźdźcy nieistnienia okrążają nasze życie i cwałuje kawaleria niebytu pośród naszych niedowidzeń by ujawnić niepojętość świata który się spełnia w niemożliwościach i niedopowiedzeniach A twoje niedotknięcie parzy moje nieme usta a twoja niepamięć pogrąża mnie w smutku Jestem na końcu niczego Stanisław Srokowski asik - Sro Mar 01, 2006 09:44 ..::bezdzietny anioł::.. Właśnie wtedy kiedy pomyślałeś że papugi żyją dłużej że jesteś okrutnie mały niepotrzebny jak kominek na niby w stołowym pokoju jak bezdzietny anioł lekki jak 20 groszy reszty drugorzędnie genialny kiedy obłożyłeś się książkami jak człowiek chory nie wierząc w to że z niewiary powstaje nowa wiara że ci co odeszli jeszcze raz cię porzucą święty i pełen pomyłek właśnie wtedy wybrał ciebie ktoś większy niż ty sam który stworzył świat tak dobry że niedoskonały i ciebie tak niedoskonałego że dobrego Jan Twardowski asik - Sro Mar 01, 2006 09:47 i jeden z moich ulubionych:) Prośba o wyspy szczęśliwe A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź, wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj, ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań, we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu. Pokaż mi wody ogromne i wody ciche, rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych, dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul, myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością. Konstanty Ildefons Gałczyński De_Luca - Sro Mar 01, 2006 21:41 to może i nie jest poezja, bardziej takie dłuższe motto życiowe, ale bardzo mi sie spodobało =)) Pracuj tak jakbyś nie potrzebował pieniędzy Kochaj tak jakby nikt nigdy ciebie nie zranił. Tańcz jakby nikt na ciebie nie patrzył. Śpiewaj jakby nikt cię nie słuchał. Żyj jakby był raj na ziemi. Meggi - Sro Mar 01, 2006 21:57 Maciek Woźniak = Bóg nas zabije= "Bóg czasem morduje kochanków bo sam chce być mistrzem miłości" Alda Merini Zobaczysz, Bóg Cię kiedyś zabije. Za to, że masz skórę, której On nigdy nie dotknie, nie dowie się jak smakuje. I za to, że to moja, nie Jego twarz odbija sie w Twoich oczach. A fioletowy blask, gdy szepczesz, wtulona w moje ramiona, leciutko tli sie w powietrzu, zostawiając za sobą smugę dymu, jak wąską ścieżkę przez mrok, po której pełznie za nami Jego zazdrosny wzrok. Mnie też Bóg kiedyś zabije. Tak bardzo będzie mu żal, że jest wszędzie, więc nigdzie. Że się nie dowie, co znaczy całować Twoją szyję. Tak bardzo by chciał, żebym się Tobą znudził, przesiadywał nad wódką albo w pracy. Żebyś w łóżku, wieczorem wolała się odwracać, by jak najszybciej zasnąć. Żeby wszystko to w porę wystygło i zgasło. A miłośc by stała się tylko kolejną rozpaczą. Po to, by On mógł się czuć mistrzem i władcą świata. Więc kiedyś Bóg mnie zabije, zobaczysz. Za to, że moje palce zanurzą się w Tobie. W to miejsce, gdzie jesteś tak miękko niedomknięta, tak ciepło uchylona, jakbyś nosiła w sobie przejscie na tamtą stronę, ukrytą w równo przyciętym żywopłocie ciała, jedyną furtkę na zewnątrz do ogrodu, co zarósł dzikim bzem i lawendą. Więc możesz być pewna, Bóg Ci tego nigdy nie wybaczy. Nigdy Ci tego nie zapomni. Bóg Cię kiedyś zabije. Z zazdrosci o mnie. Mikanka - Nie Mar 19, 2006 14:37
To też jest coś w tym stylu. Jednakże myślę, że można to tutaj wkleić: Nie wolno się bać. Strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niechaj przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, obrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja. Frank Herbert Szamanka - Nie Kwi 23, 2006 18:22 Moja miłość przeszła w wichr wiosenny Pawlikowska-Jasnorzewska Maria Moja miłość przeszła w wichr wiosenny - w wichr wiosenny - me szaleństwo w burzę - w burzę - moja rozkosz w dreszcz senny - w dreszcz senny - maja wiosna w róże. - Z wichru spłynie moja miłość nowa - miłość nowa - z burzy szał wystrzeli - szał wystrzeli - sen rozkosz wychowa, wiosna wstanie z różanej kąpieli. Magdzik - Sob Kwi 29, 2006 14:31 "CZ?OWIEK ZE Z?OTYM PARASOLEM" Żółtą drogą zielonym polem szedł raz człowiek pod parasolem i uśmiechał się mimo słoty bo parasol był cały złoty coś mu śpiewał bzykał jak mucha śmieszne bajki plótł mu do ucha i ten deszcz tak padał i padał a parasol gadał i gadał a ten człowiek mu odpowiadał i oboje byli weseli choć się wcale nie rozumieli bo ten człowiek gadał po polsku... ...a parasol - po parasolsku... Szamanka - Pią Cze 16, 2006 14:21 Trzeba marzyc
Żeby coś się zdarzyło Żeby mogło się zdarzyć I zjawiła się miłość Trzeba marzyć Zamiast dmuchać na zimne Na gorącym się sparzyć Z deszczu pobiec pod rynnę Trzeba marzyć Gdy spadają jak liście Kartki dat z kalendarzy Kiedy szaro i mgliście Trzeba marzyć W chłodnej, pustej godzinie Na swój los się odważyć Nim twe szczęście cię minie Trzeba marzyć W rytmie wietrznej tęsknoty Wraca fala do plaży Ty pamiętaj wciąż o tym Trzeba marzyć Żeby coś się zdarzyło Żeby mogło się zdarzyć I zjawiła się miłość Trzeba marzyć" Jonasz Kofta i jeszcze jeden... Do Ciebie
"Zobaczyłam Cię dawno...... Podziałałes pozytywnie za mój zmysł wzroku. Spodobałeś sie moim oczom tak jak moze sie podobac spódnica na wystawie sklepowej. Zobaczyłam Cię dzis...... Nie znam Cię. Teraz widze Cię w moich myslach. Weszłes w mój umysł jak drzazga wchodzi w palec. Palec puchnie, boli. Moj umysł napuchł... Moje myśli wokól Ciebie latają jak ćmy wokól lampy. Kiedy Cię zobacze znów ? Oby jak najszybciej..... Chcę żeby ta drzazga była wciąż w palcu... Nie chce sie pozbywać. I mimo że boli... to sprawia mi to przyjemność!" Edziu Stachura Szamanka - Czw Paź 12, 2006 20:58 Autor nie znany :D Wiem jaki jestes, bo cię wymyśliłam. Tchnęłam w ciebie swój ogień- Byś mógł się uwolnić od przeszłości. Byś mógł skosztować smaku prawdziwej miłości. Wiem jaki jesteś ,bo cię nakreśliłam- ?zami na szybie. Byś mógł rozpłynąć się i odejść- Gdy po raz pierwszy ujrzy cię słońce I zazdrośnie oderwie cię od szklanych okien. Wiem jaki jesteś ,bo cię wyśniłam. Byś przychodził w moich snach I przypominał o sobie. Wiem jaki jesteś-przecież to ja cię stworzyłam. Byś poznał ,że można żyć inaczej Nyhariel - Sro Paź 18, 2006 14:59 Szamanko, a to może być? * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Elegeia Młody pielgrzymie z dalekiej krainy Pod drzewem znalazłeś schronienie Nad tobą pochyli się w niemej opiece Obdarzy zieleni swej cieniem Nieważne, czy strzeże cię gwiazda, czy krzyż Nieważne, kto sprawił ci pogrzeb Kto nie pamięta, kto zatrzymał czas … Kimkolwiek nie byłeś, śpij dobrze Błogosławionym niech będzie twój spokój Wśród opiekuńczej zieleni Gwiazdy całunem okryją cię do snu Spij dobrze, śpij w obcej ziemi Szamanka - Sro Paź 18, 2006 21:46 Domyslam sie do kogo naleza te slowa Nyharielu :padam: :padam: :padam: Nyhariel - Czw Paź 19, 2006 06:09 Że co? Że jak? Ja nic nie wiem.... ;) Szamanka - Wto Paź 31, 2006 06:15 Muszę coś zrobić z włosami Agnieszka Osiecka Muszę coś zrobić z włosami muszę coś zrobić z oczami bo tak mi jakoś ciemno chociaż tak mocno czekamy czy my się kiedyś spotkamy ja z tobą, a ty ze mną. Czarna woda między nami i sokole oczy czyśmy sobie winni sami czy świat na zaskoczył. Muszę coś zrobić z listami, muszę coś zrobić z myślami bo tak mi jakoś ciemno chociaż tak mocno czekamy czy my się kiedy spotkamy ja z tobą, a ty ze mną. Żywy ogień między nami wielki pożar ziemi czyśmy sobie winni sami czyśmy wymyśleni? Muszę coś zrobić z rankami muszę coś zrobić z nocami bo tak mi jakoś ciemno chociaż tak mocno czekamy czy my się kiedy spotkamy ja z tobą, a ty ze mną? Kłamstwa w nas jest coraz więcej rzadkośmy weseli czy nam kto zawiązał ręce czyśmy nie dość chcieli? Olaa - Sro Lis 29, 2006 19:42 ******************* Powiadają mędrcy na łebku szpilki mieści się x do n diabłów Można wytrzymać gorzej jeśli na ostrzu szpilki zmieści się choćby jeden anioł Może ukłuć do krwi **************** "Elementarz" To jest Matka, a to Czas. A to syn, prosto z pociągu. Czas wyszedł za próg zegara. Czas stoi, a Matka- Matka ma kwiaty, świece, kolorowy obrazek. Wszystko ma, tylko nie ma Czasu. Więc nie można podać synowi herbaty. Tadeusz Chróścielewski ************************ "Elegia o... [chłopcu polskim]" Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą, haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią, malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg, wyszywali wisielcami drzew płynące morze. Wyuczyli cie, syneczku, ziemi twej na pamięć gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami. Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg, przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg. I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło ? 20 II 1944r Krzysztof Kamil Baczyński zawsze przy Baczyńskim kręci mi się łezka.. Olaa - Sro Lis 29, 2006 20:25 a teraz jeszcze spora porcja Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej, którą uwielbiam :) Berceuse Oczy twe ciche są jeszcze, oczy twe ciche są jeszcze, kiedy mnie bierzesz w ramiona - spokojnych gwiazd płyną deszcze, łagodnych gwiazd płyną deszcze i śnieg na śniegu gdzieś kona... W milczeniu zbladły nam twarze, w milczeniu zgasły nam twarze i dusze bledną w miłości... w błękitnym stoi oparze, w półsennym stoi oparze różowe serce światłości... Spoczywa na twoim łożu, zasypiam na twoim łożu jak na dnie srebrzystych noszy, stojących gdzieś na rozdrożu, wstrzymanych gdzieś na rozdrożu w oczekiwaniu rozkoszy... ********************** Gdy pochylisz nade mną twe usta pocałunkami nabrzmiałe, usta moje ulecą jak dwa skrzydełka ze strachu białe, krew moja się zerwie, aby uciekać daleko, daleko i o twarz mi uderzy płonącą rzeką. Oczy moje, które pod wzrokiem twym słodkim się niebią, oczy moje umrą, a powieki je cicho pogrzebią. Pierś moja w objęciu twej ręki stopi się jakby śnieg, i cała znikę jak obłok, na którym za mocny wicher legł.- *************** "Słowiki" Słowiki są dziś nieswoje. Bzy są jak chmury krzyżyków. Chcesz zabić serce moje? Przecież się nie zabija słowików? *************** "Miłość" Wciąż rozmyślasz. Uparcie i skrycie. Patrzysz w okno i smutek masz w oku... Przecież mnie kochasz nad życie? Sam mówiłeś przeszłego roku... Śmiejesz się, lecz coś tkwi poza tem. Patrzysz w niebo, na rzeźby obłoków... Przecież ja jestem niebem i światem? Sam mówiłeś przeszłego roku... ****************** "Samobójca" Skoczył w morze ciemne i mordercze. Ześlizgnął się po taflach cienia. Miał ciężke serce. Nie musiał przywiązywać kamienia. Z głebi wody ukłonił się światu. Minął sepię, piękną i szkaradną. I spoczął na dnie wśród kwiatów. Z takim sercem idzie się na dno. ************************* Nad wodą ławka trawą porosła Jak zimna płyta mogiły... Tu dwoje imion dwaj zakochani Wyryli w podpis zawiły. Tutaj siedzieli, patrząc na siebie... Może nie żyją w tej chwili? A jeśli żyją, kochając innych, To też tak, jakby nie żyli. ********************** "Spóźniony list" Może kiedyś, nieoczekiwanie, przyjdzie list ten. I nic się nie stanie. Tylko patrząc w oczy Panu Bogu rzeknę z cicha: "za późno, mój Panie! *************** "Ja" Było raz dziecko zabawne i tłuste. Umarło. Nie ma go nigdzie. Biegało po domu, krzyczało. Są jeszcze Jego fotografie w salonie. Aż śmiać się i istnieć przestało, i nikt się Nie zdziwił tej krzywdzie, choć było tak kochane i rozpieszczone. Gdy z domu powoli znikało, obyło się Jakoś bez płaczu i pisku. Zabawki, sukienki, niepotrzebne pamiątki zalegają poddasze. Mama nieraz i do późnej nocy czuwała nad jego kołyską, A jednak dzisiaj, gdy je wspomina – nie płacze. Nazywało się tak jak ja, więc wszyscy myślą, że ja to ono, I nie usypali mu gróbka choćby takiego jak kopiec kreta. Toteż płacze nocami w kominie, że je zapomniano, zgubiono, Że miejsce jego zajęła jakaś niedobra Kobieta … kamila - Czw Lis 30, 2006 20:49 ja rownierz kocham ten wiersz " Ja" Szamanka - Pią Kwi 06, 2007 11:51 Chodzi Anioł Stróż po świecie sprząta po miłościach co się rozleciały zbiera jak ułomki chleba dla wróbli żeby nic się nie zmarnowało listy tam i z powrotem telefony od ucha do ucha małe śmieszne pamiątki co były wzruszeniem notes z datą spotkania ukryty w czajniku blizny po uśmiechu żale jak pojedyncze osy flirtujące osły wszystko na szpilce to co na zawsze już się wydawało mądrość przy końcu że nie o to chodzi radość że się kocha to co niemożliwe ks.Jan Twardowski Grabarz - Pią Kwi 06, 2007 12:00 I live on this rotten world where`s only pain and suffering no hope... and all I see is innocent blood and God cannot help me... couse I`m a God ! Szamanka - Pią Kwi 06, 2007 12:02 Grabarz to ja poprosze o tlumaczenie..... Grabarz - Pią Kwi 06, 2007 12:33 Żyję na tym zgniłym świecie gdzie jest tylko ból i cierpienie żadnej nadziei... i wszystko co widzę to niewinna krew i Bóg nie może mi pomóc bo jestem Bogiem ! katarzyna35k-ce - Pią Kwi 06, 2007 13:51 Erotyk Ciepło Twego ramienia spojrzenie oczu lekki podmuch wiatru zapach kwiatów delikatny dotyk ciepłe ciało drżenie rąk muśniecie warg bicie serca szybki oddech rozgrzane policzki gorąc wypełniający razem nas! Szamanka - Pon Maj 07, 2007 16:39 Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził. Nie był płaczem dla niego, chociaż mógł być o nim. To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi. I półprzytomny wstyd, że ona tak się trudzi, to, co tłumione czyniąc podwójnie tłumionym przez to, że w nocy płacze. Nie jej płacz go zbudził: ile więc był wcześniej nocy, gdy nie zwrócił uwagi - gdy skrzyp drewna, trzepiąca o komin gałąź, wiatr, dygot szyby związek z prawdą ludzi negowały staranniej: ich szmer gasł, nim wrzucił do skrzynki bezsenności rzeczowy anonim: "Płakała w nocy, chociaż nie jej płacz cię zbudził"? Na wyciągnięcie ręki - ci dotkliwie drudzy, niedotykalnie drodzy ze swoim " Śpij, pomiń snem tę wilgoć poduszki, nocne prawo ludzi". I nie wyciągnął ręki. Zakłóciłby, zbrudził toporniejszą tkliwością jej tkliwość: " Zapomnij. Płakałam w nocy, ale nie mój płacz cię zbudził, To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi." Stanisław Barańczak Szamanka - Wto Maj 29, 2007 18:26 obiecywałam niebo ale to nieprawda bo ja cię w piekło powiodę w czerwień - ból nie będziemy obchodzić rajskich ogrodów ani zaglądać przez szpary jak kwitnie georginia i hiacynt my - położymy się na ziemi przed brama czarciego pałacu zaszeleścimy anielsko skrzydłami o pociemniałych zgłoskach zaśpiewamy piosenkę o ludzkiej prostej miłości w promyku latarni świecącej stamtąd pocałujemy się w usta szepniemy sobie - dobranoc zaśniemy Halina Poświatowska Anula - Sro Maj 30, 2007 13:31 "List do M..." Adam Mickiewicz Precz z moich oczu!... posłucham od razu, Precz z mego serca!... i serce posłucha, Precz z mej pamięci!... nie tego rozkazu Moja i twoja pamięć nie posłucha. Jak cień tym dłuższy, gdy padnie z daleka, Tym szerzej koło żałobne roztoczy, - Tak moja postać, im dalej ucieka, Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy. Na każdym miejscu i o każdej dobie, Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił, Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie, Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił. dla mnie nie istnieje nic lepszego ;) Anula - Sro Maj 30, 2007 13:38 "Niepewność" A. Mickiewicz Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę, Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę; Jednakże gdy cię długo nie oglądam, Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam; I tęskniąc sobie zadaję pytanie: Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie? Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu W myśli twojego odnowić obrazu? Jednakże nieraz czuję mimo chęci, Że on jest zawsze blisko mej pamięci. I znowu sobie powtarzam pytanie: Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie? Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale, Abym przed tobą szedł wylewać żale; Idąc bez celu, nie pilnując drogi, Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi; I wchodząc sobie zadaję pytanie; Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie? Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił, Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił; Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem, Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem. I znowu sobie powtarzam pytanie: Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie? Kiedy położysz rękę na me dłonie, Luba mię jakaś spokojność owionie, Zda się, że lekkim snem zakończę życie; Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie, Które mi głośno zadaje pytanie: Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie? Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał, Wieszczy duch mymi ustami nie władał; Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem, Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem; I zapisałem na końcu pytanie: Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie? Anula - Sro Maj 30, 2007 13:50 Bliscy i oddaleni Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają i muszą się spotykać aby się ominąć bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało są inni co się nawet po ciemku odnajdą lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął byliby doskonali lecz wad im zabrakło bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej niektórzy umierają - to znaczy już wiedzą miłości się nie szuka jest albo jej nie ma nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek są i tacy co się na zawsze kochają i dopiero dlatego nie mogą być razem jak bażanty co nigdy nie chodzą parami można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem ks. Jan Twardowski Anula - Sro Maj 30, 2007 14:04 Między nami nic nie było Między nami nic nie było! Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych, Nic nas z sobą nie łączyło Prócz wiosennych marzeń zdradnych; Prócz tych woni, barw i blasków Unoszących się w przestrzeni, Prócz szumiących śpiewem lasków I tej świeżej łąk zieleni; Prócz tych kaskad i potoków Zraszających każdy parów, Prócz girlandy tęcz, obłoków, Prócz natury słodkich czarów; Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów, Z których serce zachwyt piło, Prócz pierwiosnków i powojów Między nami nic nie było! Adam Asnyk na tym kończe , wybaczcie że tak długo :wstyd: Szamanka - Pią Wrz 28, 2007 09:26 Był dzień co zmienił obraz świata pięknem wspaniałym. Był dzień co dał mi wreszcie czego nie miałem. Był dzień co mnie nauczył kochać co oczy zasnuł mgłą. Tą mgłą to byłaś Ty, Maleńka! Miłością mą. Był dzień co ma imię Ty i tylko Ty. Nie może już przeminąć, nie jak piękne sny. Był dzień, się jawą stało - wielkie pragnienie. Ten dzień niech zawsze, wiecznie trwa tak jak marzenie. Był dzień ... a może to nie dzień ... Tylko miraże? Co pozostanie z tego dnia? To czas pokaże. Henryk Jurand Noemi - Czw Paź 18, 2007 15:10 Ja sie ostatnio rozczytuje w Mickiewiczu... moze to bardzo popularne... ale dla mnie to zawsze cos nowego za kazdym czytaniem :) DO*** NA ALPACH W SPLÜGEN 1829 Nigdy, więc nigdy z tobą rozstać się nie mogę! Morzem płyniesz i lądem idziesz za mną w drogę, Na lodowiskach widzę błyszczące twe ślady I głos twój słyszę w szumie alpejskiej kaskady, I włosy mi się jeżą, kiedy się oglądam, I postać twoję widzieć lękam się i żądam. ... Romantycznosc-Słuchaj, dzieweczko! DO LAURY Ledwiem ciebie zobaczył, jużem się zapłonił, ŚMIERć PU?KOWNIKA W głuchej puszczy, przcd chatką leśnika, REDUTA ORDONA. OPOWIADANIE ADIUTANTA Nam strzelać nie kazano. - Wstąpiłem na działo GDY TU MÓJ TRUP... Gdy tu mój trup w pośrodku was zasiada, SNUć MI?OŚć... Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swym snuje, trunks - Czw Paź 18, 2007 21:33
mnie sie najbardziej Wielka Improwizacja Konrada podobała :) Thot93 - Pią Paź 19, 2007 15:57
Nie wydaje mi się, by prywatna lektura Mickiewicza była taka popularna. Większość nie sięga po niego jeśli szkoła do tego nie zmusza. Ja ostatnio dużo kontaktu z Leśmianem mam. trunks - Pią Paź 19, 2007 22:14
Leśmien ma fajne neologizmy np. słynny dusiołek:) Noemi - Sob Paź 20, 2007 17:27
...to zależy jak dla kogo...czesc ludzi swoje zainteresowanie poezją zaczyna od naszego wieszcza :) ale wiadomo ze zależy komu jak co lezy ;)
...ooo tak :P katarzyna35k-ce - Wto Paź 23, 2007 07:53 Ja bardzo lube czytac wiersze dla dzieci p. Danuty Wawiłow. Szybko Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj! Szybko, szybko, stygnie kawa! Szybko, zęby myj i ręce! Szybko, światło gaś w łazience! Szybko, tata na nas czeka! Szybko, tramwaj nam ucieka! Szybko, szybko, bez hałasu! Szybko, szybko, nie ma czasu! Na nic nigdy nie ma czasu? A ja chciałbym przez kałuże iść godzinę albo dłużej, trzy godziny lizać lody, gapić się na samochody i na deszcz, co leci z góry, i na żaby, i na chmury, cały dzień się w wannie chlapać i motyle żółte łapać albo z błota lepić kule i nie spieszyć się w ogóle... Chciałbym wszystko robić wolno, ale mi nie wolno? Strasznie mi sie podoba styl jej pisania oraz tresc , ktora zawiera marzenia dzieci i ich radosci , smutki , pragnienia... Szamanka - Wto Paź 23, 2007 07:55 Ten wiersz niech kazdy dorosly czlowiek nauczy sie na pamiec.....warto :D kisia - Sro Paź 24, 2007 00:30 Szamanka, ja pamiętam, zwłaszcza druga zwrotke wiersza :P :D Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 12:09 Temat postu: Ulubione wiersze :) Macie jakies ulubione wiersze? Siegacie czasem po poezje ? Oto moje ;) Miron Białoszewski - "Klapa" Czy ja muszę wciąż być Polakiem? Czy ja muszę wciąż być człowiekiem? Chwilami zamęt, ledwie dyszę, jestem tylko ssakiem Edward Stachura Człowiek Człowiekowi Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi szpadą Człowiek człowiekowi zdradą Lecz ty się nie daj zgładzić Lecz ty się nie daj zdradzić Człowiek człowiekowi pumą Człowiek człowiekowi dżumą Lecz ty się nie daj pumie Lecz ty się nie daj dżumie Człowiek człowiekowi łomem Człowiek człowiekowi gromem Lecz ty się nie daj zgłuszyć Lecz ty się nie daj skruszyć Człowiek człowiekowi wilkiem Lecz ty się nie daj zwilczyć Człowiek człowiekowi bliźnim Z bliźnim się możesz zabliźnić A to moj perełka, od tego wiersza wzia sie tytuł Gone with the wind.. :) Last night, ah, yesternight, betwixt her lips and mine There fell thy shadow, Cynara! thy breath was shed Upon my soul between the kisses and the wine; And I was desolate and sick of an old passion, Yea, I was desolate and bowed my head: I have been faithful to thee, Cynara! in my fashion. All night upon mine heart I felt her warm heart beat, Night-long within mine arms in love and sleep she lay; Surely the kisses of her bought red mouth were sweet; When I awoke and found the dawn was grey: I have been faithful to thee, Cynara! in my fashion. I have forgot much, Cynara! gone with the wind, Flung roses, roses riotously with the throng, Dancing, to put thy pale, lost lilies out of mind; But I was desolate and sick of an old passion, Yea, all the time, because the dance was long: I have been faithful to thee, Cynara! in my fashion. I cried for madder music and for stronger wine, But when the feast is finished and the lamps expire, Then falls thy shadow, Cynara! the night is thine; And I am desolate and sick of an old passion, Yea, hungry for the lips of my desire: I have been faithful to thee, Cynara! in my fashion. Przesłanie Pana Cogito Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę idź wyprostowany wśród tych co na kolanach wśród odwróconych plecami i obalonych w proch ocalałeś nie po to aby żyć masz mało czasu trzeba dać świadectwo bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę a kornik napisze twój uładzony życiorys i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie strzeż się jednak dumy niepotrzebnej oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy światło na murze splendor nieba one nie potrzebują twego ciepłego oddechu są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy czuwaj - kiedy światło na górach daje znak - wstań i idź dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów Bądź wierny Idź Miron Białoszewski "Dobrze dobrze" dobrze jak nie za dobrze a nawet dobrze nie za mądrze nie zaszkodzi niepolepszenie jak tylko można wytrzymać na głupi sposób swój. archer81 - Pon Kwi 06, 2009 12:23 Sama kiedyś pisałam poezję, ale wena opuściła mnie już dawno temu. Najbardziej lubię poezję Haliny Poświatowskiej, mam tak wiele ulubionych jej wierszy, że zapchałabym całe forum :) za to wkleję mój najbardziej ulubiony *** bądź przy mnie blisko bądź przy mnie blisko bo tylko wtedy nie jest mi zimno chłód wieje z przestrzeni kiedy myślę jaka ona duża i jaka ja to mi trzeba twoich dwóch ramion zamkniętych dwóch promieni wszechświata Tak samo jak ty Ishikawa lubię poezję Stachury. A wszystko pewnie przez Stare Dobre Małżeństwo A jeszcze dodam mój ulubiony wiersz Krzysztofa Pieczyńskiego - aktora. Jeśli wiesz jak całować okalecz swoje usta Jeśli wiesz jak dotykać odetnij swoje ręce Jeśli wiesz jak patrzeć wydłub swoje oczy Jeśli wiesz jak kochać odejdź ode mnie Jeśli nie wiesz tego zostań na wieki ze mną colutea - Pon Kwi 06, 2009 12:27 no proszę ja też lubię Stachurę :) to mój: Confiteor Bosi na ulicach świata Nadzy na ulicach świata Głodni na ulicach świata Moja wina Moja wina Moja bardzo wielka wina! Zgroza i nie widać końca zgrozy Zbrodnia i nie widać końca zbrodni Wojna i nie widać końca wojny Moja wina Moja wina Moja bardzo wielka wina! Zagubieni w dżungli miasta - moja wina Obojętność objęć straszna - moja wina Bez miłości bez czułości - moja wina Bez sumienia i bez drżenia - moja wina Bez pardonu wśród betonu - moja wina Na kamieniu rośnie kamień - moja wina Manna manna narkomanna - moja wina Dokąd idziesz po omacku - moja wina I nie słychać końca płaczu - moja wina Jedni cicho upadają - moja wina Drudzy ręce umywają - moja wina Coraz więcej wkoło ludzi - moja wina O człowieka coraz trudniej - moja wina - moja wina - moja bardzo wielka wina! Edward Stachura Arex30 - Pon Kwi 06, 2009 12:28 Wiersze.... poezja .... Jeśli tańczyć mam To tylko z Tobą Jeśli mam płakać To tylko z Tobą Jeśli śmiać się mam To tylko z Tobą Jeśli mam żyć To tylko z Tobą A jeśli zginąć mam To tylko z Tobą Jeśli kochać To tylko Ciebie Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 12:30 Ten ostatni jest swietny ! :) Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 12:34 UAKTUALNIONY WIERSZ O MURZYNKU Tadeusz Rydzyk w Toruniu mieszka czarną sukienkę ma ten koleżka. Uczy prostaczków noce i ranki ze swej maryjnej radioczytanki Leje na serce miód swoim gościom beret z antenką czesząc z lubością. geja i Żyda czuje z daleka niewiernych ściga niczym bezpieka. Kościół do góry wierzchem wywraca Psoci, figluje - to jego praca. Glemp grozi palcem: Rydzyk -łobuzie Tadzio z uśmiechem nadyma buzie. Pieronek błaga: Daj na wstrzymanie, a on rozkręca nową kampanię. Życiński prosi: raz odpuść sobie;, a Rydzyk:z radiem co zechce- zrobię;. Lech go popiera, Jarosław chwali a sztab ministrów pokłony wali. A gdy mu ktoś gębę zamknąć próbuje armię beretów mobilizuje. Mohery wielbią swego pasterza Bez jego radia - nie ma pacierza I mnie już Tadziu zamącił w głowie Wspieram go w myślach, uczynku,mowie I wciąż pracuję na swe zbawienie Pompując rentę w jego kieszenie :rotfl: colutea - Pon Kwi 06, 2009 12:40 ja kiedyś też pisałam :P daaaawno temu :P KOCHANKOWIE Są razem, a jednak osobno. Gdy sie nie widzą, czas płynie im wolno. ..."jak krew z krwi i kość z kości"... Ich miłość płynie, na fali wspólnych myśli, słów, czynów, gestów. Na fali namiętności czas mija bezpowrotnie, jest krótkim tchnieniem rozkoszy, spełnienia, jedności. Są sobie przeznaczeni, dla siebie stworzeni. Byli osobno, dziś są razem, jutro, pojutrze i do końca świata, aż zgasną wszystkie światła wiary, nadziei, miłości... *** Wciąż tylko słońce wiatr niebo Chodzi mi po głowie marzę czuję kocham... JESTEM archer81 - Pon Kwi 06, 2009 12:44 skoro już wrzucono swoje własne wiersze to też wrzucę jeden swój a co oddaj moje serce Ty, który je zabrałeś oddaj mi je z powrotem nie ukrywaj go dłużej w kieszeni szarej marynarki oddaj mi je proszę chcę znowu czuć, czuć, że je mam chcę znowu pokochać pokochać jak nigdy dotąd tak jak kochałam Ciebie oddaj moje serce bo bez niego jestem zimnym głazem skazanym na pustynię samotności colutea - Pon Kwi 06, 2009 12:48 no ja więcej swoich wypocin nie wkleję, bo mi moja młodsza siostra ukradła mój zeszycik z wierszami :zdegustowany: archer81 - Pon Kwi 06, 2009 12:50 colutea a pisujesz jeszcze? colutea - Pon Kwi 06, 2009 12:53 oojjjj już dawno nie ;) Ishi zmień może tytuł tematu na "Wasze ulubione wiersze i fragmenty prozy" pliiiis :D colutea - Pon Kwi 06, 2009 12:57 chociaż nieee :D ostatnio wymyśliłam razem z mamą wierszyk-rymowanke na 50te urodziny jej koleżanki z pracy :P ale była to przeróbka pewnego znanego wiersza.... zaraz wkleję oryginał i przeróbkę ;) SAMOCHWA?A Samochwała w kącie stała I wciąż tak opowiadała: "Zdolna jestem niesłychanie, Najpiękniejsze mam ubranie, Moja buzia tryska zdrowiem, Jak coś powiem, to już powiem, Jak odpowiem, to roztropnie, W szkole mam najlepsze stopnie, Śpiewam lepiej niż w operze, Świetnie jeżdżę na rowerze, Znakomicie muchy łapię, Wiem, gdzie Wisła jest na mapie, Jestem mądra, jestem zgrabna, Wiotka, słodka i powadna, A w dodatku, daję słowo, Mam rodzinę wyjątkową: Tato mój do pieca sięga, Moja mama - taka tęga Moja siostra - taka mała, A ja jestem - samochwała!" Jan Brzechwa SAMOCHWA?A Nowakowa w polu stała I wciąż tak opowiadała: „Zdolna jestem niesłychanie Mam u szefa poważanie Świetnie jeżdżę na rowerze Mówię wam to całkiem szczerze W pracy jestem najsprytniejsza I w dodatku najpiękniejsza (...) mam karnację Wszyscy mi przyznają rację Moja buzia tryska zdrowiem Jak coś powiem to już powiem Jestem mądra, jestem zgrabna Nie dorówna mi w tym żadna A w dodatku daję słowo Kiedyś będę tu szefową Nic nie będę już paplała Bo nie jestem samochwała!” Pięćdziesiątka Ci strzeliła Już nie będziesz się chwaliła Przejdzie na to już ochota Tego życzy Ci Dorota JA&moja mama :rotfl: colutea - Pon Kwi 06, 2009 12:59 wykropkowane dosyć niecenzuralne słowo :P chociaż popularne wśród GWIAZD typu Doda czy Chylińska ;) określenie, że coś jest fajne :P (podpowiedź: na literę "z") :rotfl: Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 13:00
A dzie to sie zmienia? Bo nie widze? archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:02 :rotfl: no mnie się podoba :) jestem pod wrażeniem talentu no i muszę przyznać, że mnie rozbawiłaś :D colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:05 a to chyba mod musi zmienić, bo edycja coś znowu poległa... ale jak już jest oficjalna Twoja zgoda na zmianę tytułu ;) to wrzucam swój (jeden z ulubionych) fragment prozy... nauczyłam się tego na konkurs recytatorski... tylko w nieco innym tłumaczeniu.... S?OWIK I RÓŻA (...)Gdy księżyc zaświecił na niebie, słowik przyfrun ął do różanego krzewu i pierś przycisnął do ciernia. Przez całą noc śpiewał z piersią opartą o cierń, a zimny kryształowy księżyc spłynął na skraj horyzontu i słuchał. Przez całą noc słowik śpiewał, a cierń coraz głębiej wbijał się w jego pierś, z której wraz z krwią uchodziło też życie. Śpiewał najpierw o narodzinach miłości w sercu młodzieńca i dziewczyny. A na najwyższej gałązeczce różanego krzewu rozkwitała cudowna róża, listek za listeczkiem, w miarę jak pieśń nowa następowała po pieśni przebrzmiałej. Róża była początkowo blada jak mgły wiszące nad rzeką - blada jak stopa porannej jutrzenki i srebrna jak skrzydła zmierzchu. Niby cień róży w srebrnym zwierciadle, niby cień róży w krysztale wód, taka była owa róża na najwyższej gałązce krzewu różanego. Ale krzew nalegał na słowika, aby mocniej przytulił się do ciernia. - Mocniej się przytul, słowiczku - wołał krzew - inaczej dzień nastanie, zanim róża się rozwinie. Więc słowik mocniej przytulił się do ciernia, a śpiew jego potężniał z każdą chwilą, gdyż śpiewał o narodzinach namiętności w duszy mężczyzny i kobiety. Delikatny cień purpury zabarwił płatki róży niby fala krwi twarz oblubieńca, gdy całuje usta oblubienicy. Ale cierń nie dotarł jeszcze do serca, więc i serce róży pozostało białe, bo tylko serdeczna krew słowika zdolna jest zabarwić purpurą serce róży. A krzew nalegał na słowika, by się mocniej przytulił do ciernia. - Mocniej się przytul, słowiczku - wołał krzew - inaczej dzień nastanie, zanim róża się rozwinie. Więc słowik mocniej przytulił się do ciernia, aż cierń dotarł do serca, przeszywając je ostrym bólem. 'Gorzki, gorzki był ból słowika i coraz namiętnie fiszy jego śpiew, śpiewał bowiem o miłości ukoronowanej śmiercią, o miłości sięgającej poza grób. I cudowna róża stała się szkarłatna, jak purpura wschodzącego słońca. Szkarłatny był wianek płatków i szkarłatny rubin serca. Ale głos słowika słabł z każdą chwilą i skrzydełka poczęły trzepotać, a mgła przesłoniła mu oc zy. Coraz słabiej brzmiał jego śpiew, a śpiewak coraz wyraźniej czuł, że go coś dusi w krtani. Wtedy wydobył z siebie melodię najgłębszą. Biały księżyc ją usłyszał i, zapominając o świecie, przystanął na niebie zasłuchany. Czerwona róża usłyszała i cała zadrżała dreszczem ekstazy rozchylając czerwone listeczki na chłód poranka. Echo poniosło pieśń ku swym purpurowym jaskiniom w górach, budząc śpiących pastuchów. Popłynęło ponad trzciny nadbrzeżne, a te poniosły je j zew ku morzu. - Patrz! patrz! - krzyknął krzew - oto róża skończona. Słowik jednak nic już nie odpowiedział, bo leżał martwy w bujnej trawie, z cierniem w sercu.(...) Oskar Wilde colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:06 archer81, dziękuję za miłe słowa, a tak przy okazji gratki "dorobiłaś" się avatarka :D colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:13 DESIDERATA Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech i pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w ciszy. O ile to możliwe, bez wyrzekania się siebie, bądź na dobrej stopie ze wszystkimi. Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie i wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoją opowieść. Unikaj głośnych i napastliwych, są udręką ducha. Porównując się z innymi, możesz stać się próżny lub zgorzkniały, zawsze bowiem znajdziesz gorszych i lepszych od siebie. Niech twoje osiągnięcia, zarówno jak i plany, będą dla ciebie źródłem radości. Wykonuj swą pracę z sercem, jakkolwiek byłaby skromna; ją jedynie posiadasz w zmiennych kolejach losu. Bądź ostrożny w interesach, na świecie bowiem pełno oszustwa. Niech ci to jednak nie zasłoni prawdziwej cnoty. Wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie jest pełne heroizmu. Bądź sobą, zwłaszcza nie udawaj uczucia, ani też nie podchodź cynicznie do miłości, albowiem wobec oschłości i rozczarowań ona jest wieczna jak trawa. Przyjmij spokojnie, co ci lata doradzają, z wdziękiem wyrzekając się spraw młodości. Rozwijaj siłę ducha, aby mogła cię osłonić w nagłym nieszczęściu. Nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Obok zdrowej dyscypliny bądź dla siebie łagodny. Jesteś dzieckiem wszechświata nie mniej niż drzewa i gwiazdy, masz prawo być tutaj. I czy to dla ciebie jest jasne czy nie, wszechświat bez wątpienia jest na dobrej drodze. Tak więc żyj w zgodzie z Bogiem, czymkolwiek on ci się wydaje. Czymkolwiek się trudnisz i jakiekolwiek są twoje pragnienia, zachowaj spokój ze swą duszą. Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniach jest to piękny świat. Bądź pogodny. Dąż do szczęścia. archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:15
ano wsysło mnie na to forum i tak jakoś się aktywna zrobiłam - temat mi przypadł czy cuś :) więc i avatarek w gratisie przypadł wciskasz mnie w fotel od wczoraj :) a ten konkurs recytatorski to w języku obcym jak się domyślam? a wrzucę tu swój kolejny mały utworek Siedział na ulicy zbierał na nowe skrzydła które zastawił w lombardzie żeby wrócić do domu za karę wysłali go do piekła Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 13:19 Nic dwa razy Nic dwa raz się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy sie bez wprawy i pomrzemy bez rutyny. Choćbyśmy uczniami byli najtępszymi w szkole świata nie będziemy repetować żadnej zimy ani lata. Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch tych samych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy. Wczoraj, kiedy twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, tak mi byo, jakby róża przez otwarte wpadła okno. Dziś, kiedy jesteśmy razem, odwróciłam twarz ku ścianie. Róża ? Jak wygląda róża? Czy to kwiat ? A może kamień ? Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem ? Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Uśmiechnięci, współobjęci spróbujemy szkać zgody, choć różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody. Szymborska:) colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:19 nieee konkurs był w języku polskim i miały być polskie utwory :P ale kilka osób o tym zapomniało i mieli utwory zagraniczne w polskim tlumaczeniu i jakos przeszlo :) ale o bylo jeszcze za czasow liceum, wiec troche przedawnione ;) archer81, Twoj ostatni wiersz super! Lubie takie krotkie, a konkretne :D archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:22 moja nauczycielka z polskiego wpisała mi fragment tego wiersza w pamiętniku, kiedy byłam w podstawówce :) a zapomniałam dodać, że avatarka mam dzięki użytkownikowi deszcz za co jestem mu ogromnie wdzięczna :) archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:23 czemu tu nie ma czegoś takiego jak "edycja" postu? dziękuję colutea za uznanie :) mam tego jeszcze troszkę Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 13:26 Dalej jedziemy z Szymborską ;) Ten wiersz jakos nostalgicznie na mnie działa.. Wszelki wypadek Zdarzyć się mogło. Zdarzyć się musiało. Zdarzyło się wcześniej. Później. Bliżej. Dalej. Zdarzyło się nie tobie. Ocalałeś, bo byłeś pierwszy. Ocalałeś, bo byłeś ostatni. Bo sam. Bo ludzie. Bo w lewo. Bo w prawo. Bo padał deszcz. Bo padał cień. Bo panowała słoneczna pogoda. Na szczęście był tam las. Na szczęście nie było drzew. Na szczęście szyna, hak, belka, hamulec, Framuga, zakręt, milimetr, sekunda. Na szczęście brzytw pływała po wodzie. Wskutek, ponieważ, a jednak, pomimo. Co było to było gdyby ręka, noga, O krok, o włos Od zbiegu okoliczności. Więc jesteś? Prosto z uchylonej jeszcze chwili? Sieć jednooka, a ty przez to oko? Nie umiem się nadziwić, namilczeć się temu. Posłuchaj Jak mi prędko bije twoje serce. archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:30 to ja dorzucam Rafała Wojaczka, tak się troszkę wyłamię PROŚBA Zrób coś, abym rozebrać się mogła jeszcze bardziej Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłam I najcieńsze wspomnienie sukienki także zmyłam I choć kogoś nagiego bardziej ode mnie nagiej Na pewno nie mieć mogłeś, zrób coś, bym uwierzyła Zrób coś, abym otworzyć się mogła jeszcze bardziej Już w ostatni por skóry tak dawno mi wniknąłeś Że nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłeś I choć nie wierzę by mógł być ktoś bardziej otwarty Dla ciebie niż ja jestem, zrób coś, otwórz mnie, rozbierz Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 13:32 WOjaczek ? Bardzo mna wstrzasnał wiersze "Chodze i pytam.." Chodzę i pytam: gdzie jest moja szubienica? W czyim ogrodzie, w jakim lesie rośnie? Na jakiej miedzy pasie cień kobiecy? Na którym rynku świąteczną choinką? W jakim pokoju zwiesza się nad stołem Uprzejma pętla, bym ją szyją przetkał? Na jakich schodach nareszcie ją spotkam? Na którym piętrze sznur sobą wyprężę? W której to stronie głowę ku niej skłonię? W jakiej piwnicy, hałasie czy ciszy? Na jakim strychu, ciemnym albo widnym? W jakim klimacie, gorącym czy zimnym? colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:34 Wojaczek spoko gość był ;) kurcze mam gdzieś fajne wiersze zupełnie nieznanych artystów... no może nie tak zupełnie, ale takich bardziej regionalnych :) jak znajdę to wkleje :) archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:39 ktoś gdzieś kiedyś wspomniał, że Wojaczka porównywano do StEd'a właśnie znalazłam stronkę z jego poezją (Wojaczka) h t t p;//jezyk-polski.cislo, p l/materialy/poezja/rafal_wojaczek/rafal_wojaczek.htm ale polecam jeszcze wierszyk Andrzeja Bursy "Z zabaw i gier dziecięcych" Gdy ci się wszystko znudzi spraw sobie aniołka i staruszka gra się tak: podstawiasz staruszkowi nogę że wyrżnie mordą o bruk aniołek spuszcza główkę dasz staruszkowi 5 groszy aniołek podnosi główkę stłuczesz staruszkowi kamieniem okulary aniołek spuszcza główkę ustąpisz staruszkowi miejsca w tramwaju aniołek podnosi główkę wylejesz staruszkowi na głowę nocnik aniołek spuszcza główkę powiesz staruszkowi "szczęść Boże" aniołek podnosi główkę i tak dalej potem idź spać przyśni ci się aniołek albo diabełek jak aniołek wygrałeś jak diabełek przegrałeś jak ci się nic nie przyśni r e m i s colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:41 znam ten wiersz :D jest super! Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 13:42 Dobry ten wiersz! Taki brutalno-słodki. archer81 - Pon Kwi 06, 2009 13:50 colutea skoro spodobał Ci się mój krótki wierszyk to zamieszczam kolejny... no cóż... też krótki.. Jeśli wolność Jest ptakiem To dlaczego Obcięli mi skrzydła I zamknęli W złotej klatce? colutea - Pon Kwi 06, 2009 13:52 super! :D Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 13:59 Miron Białoszewski "Karuzela z MAdonnami" Piekny wiersz i piekna piosenka w wykonaniu Ewy Demarczyk :) Wsiadajcie madonny madonny Do bryk sześciokonnych ...ściokonnych! Konie wiszą kopytami nad ziemią. One w brykach na postoju już drzemią. Każda bryka malowana w trzy ogniste farbki I trzy końskie maści: od sufitu od dębu od marchwi. Drgnęły madonny I orszak konny Ruszył z kopyta. Lata dookoła Gramofonowa Płyta, Taka płyta: Migają w krąg anglezy grzyw I lambrekiny siodeł, I gorejące wzory bryk Kwiecisto-laurkowe. A w każdej bryce vis á vis Madonna i madonna W nieodmienionej pozie tkwi Od dziecka odchylona - białe konie - bryka - czarne konie - bryka - rude konie - bryka Magnifikat! A one w Leonardach min, W obrotach Rafaela, W okrągłych ogniach, w klatkach z lin, W przedmieściach i niedzielach I w każdej bryce vis á vis Madonna i madonna I nie wiadomo, która śpi, A która jest natchniona - szóstka koni - one - szóstka koni - one - szóstka koni - one Zakręcone! I coraz wolniej karuzela Puszcza refren I Peryfe rafa elickie madonny przed mieścia wymieniają konne piętro ........................... Wsiadajcie w sześcio...! h t t p;//w w w youtube, c o m/watch?v=2c4P5WWwl14 a Tu Pani Ewa:) colutea - Pon Kwi 06, 2009 14:01 Ishikawa, i znowu znany mi wiersz ;) czy ktoś się jeszcze włączy do tematu? :P Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 14:02 Debesciary forumowe jestesmy poprostu :P A poezje nzac trza! Bo to odchamia :) archer81 - Pon Kwi 06, 2009 14:13
nic dodać nic ująć jesteście debeściary :) tym razem dorzucam wiersz ks. Twardowskiego UCIECZKA Uciec od miłości na chwilę na sto lat na zawsze nie tak łatwo kiedy serce otworzy paszczę Ishikawa - Pon Kwi 06, 2009 19:20 No, przez wrodzona skromność :D Nie bede zaprzeczac:P Arex30 - Pon Kwi 06, 2009 19:29 Czasem wystarczy uśmiech A czasem i rozmowy mało Czasem wystarczy gest A czasem życia brakuje Czasem wystarczy być A czasem jakby nie było Oglądam się za siebie Już jednak coraz rzadziej Niewiele już tam widać Niewiele już tam jest Codziennie zamykam przeszłość Codziennie ja tworzę dalej Już nie nową Już nie inną Ale kolejny etap w życiu I tylko czasem wiatr W koronach drzew Liśćmi zaszumi I na licu pocałunek Złoży archer81 - Pon Kwi 06, 2009 19:50 Arex30 podoba mi się ten wiersz A to mi się kiedyś napisało na odpowiedź wiersza mojego znajomego Poeta nigdy nie milczy czasem coś krzyknie czasem wyszepta to co ma w sercu to czego nie chce kryć to czego chce się pozbyć bo tkwi w nim jak zadra nie dla siebie tworzy lecz dla innych dla tych potrzebujących dla tych spragnionych dla każdego coś znajdzie zwykle uśmiech pośle Nie lubi być sam ucieka w tłum ludzi do bliskich, do przyjaciół by do końca nie stracić zmysłów Arex30 - Pon Kwi 06, 2009 20:02 Mglistym porankiem Dzień się zaczyna Nadzieje rozbudza Pierwszy promień Uśmiechu Słońca Dalej brniemy Droga życia Codziennym Połykaniem łez Oczekiwaniem A wieczorem Przy kubku herbaty Zapominamy o sobie archer81 - Sro Kwi 08, 2009 17:06 "Kłamstwo" Powiedz, że mnie kochałeś Proszę skłam ostatni raz Będzie mi łatwiej odejść I całkowicie o Tobie zapomnieć Powiedz, że byłam całym Twoim światem Proszę skłam jeszcze raz Będzie mi łatwiej skoczyć Powiedz, że innej nie pokochasz Skłam i tym razem Będzie mi łatwiej wybaczyć Tobie to wszystko I odejdź w Jej ramiona Bo przecież Ty nigdy Nie kłamiesz |
||||||||||||||||||||||||||||
